Κώστας Λούκας Υπ Νομάρχης με την Νομαρχιακή Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση ΝΟ.Ρ.Α.ΣΥ.
Οι πρόσφατες πυρκαγιές σ΄ όλο τον ελληνικό χώρο αλλά και στην περιοχή της Ηπείρου, είναι μία πράξη που κάθε χρόνο συντελείται και έχει συγκεκριμένους αίτιους. Είναι η εκάστοτε κυβέρνηση που υλοποιεί όλα αυτά τα χρόνια την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων με αποτέλεσμα χιλιάδες στρέμματα κάθε χρόνο να ιδιωτικοποιούνται.
Όπως στην περίπτωση της Χαλκιδικής, τα αυθαίρετα, στα δάση και τις δασικές εκτάσεις φτάνουν τα δέκα χιλιάδες ενώ άλλες τόσες χιλιάδες δεν έχουν εξετασθεί. Ανάλογες περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων υφίστανται σε όλες τις περιοχές, το δε μέγεθός των εξαρτάται από την οικονομική προτεραιότητα που δίνεται από το κεφάλαιο στην κάθε περιοχή.
Αλλά και η καταστολή (κατάσβεση) των δασικών πυρκαγιών γίνεται σύμφωνα με τα ιδιωτικά συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί και σε αυτό τον τομέα, 500 εκατ. ευρώ ξοδεύονται στην καταστολή (κατάσβεση) τα οποία οικειοποιούνται σε μεγάλο ποσοστό οι εταιρείες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από την πυρόσβεση όπως οι προμηθευτές αεροπλάνων, ελικοπτέρων, αυτοκινήτων, κλπ, ενώ για την πρόληψη μετά δυσκολίας κάθε χρόνο διασφαλίζεται το ποσό των 6 εκατ. ευρώ και αυτά από τον τομέα των Δημοσίων επενδύσεων, από τα οποία το 50% πηγαίνει πάλι στις εταιρείες πυρόσβεσης. Εδώ θέλουμε να επισημάνουμε ότι αν από το ποσό των 500 εκατ. ευρώ δινόταν το 50% στους κατοίκους των ορεινών περιοχών που έχουν απομείνει και στους κατοίκους που έχουν ζουν κοντά στο δάσος στους δασεργάτες τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά, οι κάτοικοι των παραδασόβιων οικισμών θα είχαν ένα επιπλέον κίνητρο να νιαστούν για την περιουσία του. Κάτι που εμείς το απαιτούμε αλλά και θα το απαιτήσουμε.
Βέβαια η πολιτική των κυβερνήσεων ήταν και είναι να φύγει ο ορεινός πληθυσμός για να αποτελέσει φτηνό εργατικό δυναμικό στις πόλεις συγχρόνως δε να ελαχιστοποιηθούν οι αντιστάσεις στους ορεινούς όγκους που καλύπτονται από τα δάση για να προωθηθούν τα σχέδια ανάπτυξης, οι ιδιωτικοποιήσεις και σ΄ αυτές τις περιοχές, δηλαδή την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων εκμεταλλευόμενοι τις αφόρητες συνθήκες διαβίωσης που έχουν δημιουργηθεί στις πόλεις.
Αυτό το ρόλο καλούνται να παίξουν οι φορείς διαχείρισης των ορεινών όγκων που έχουν οριστεί από την κυβέρνηση και αυτός είναι ο λόγος που οι τοπικές κοινωνίες έχουν αποκλειστεί και από το διοικητικό συμβούλιο.
Αλλά και στον τομέα της διαχείρισης των δασών μας οι τιμές της εγχώριας ξυλείας έχουν πέσει στα επίπεδα των τιμών των ανατολικών χωρών οι οποίες έχουν εκχωρήσει τα δάση των στο διεθνές ξένο κεφάλαιο. Οι δασικοί συνεταιρισμοί που αναπτύχθηκαν στην εκμετάλλευση συνεχώς συρρικνώνονται, γιατί πλέον υφίστανται στο πετσί τους τις τιμές της παγκοσμιοποίησης. Η ΔΕΗ που μέχρι πρόσφατα αγόραζε τις κολώνες απευθείας από τους δασικούς συνεταιρισμούς κατά ένα μεγάλο ποσοστό, τις παίρνει πλέον με διεθνή διαγωνισμό λόγω της ιδιωτικοποίησής της. Η νομαρχία Ιωαννίνων πιστή στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων έχουν εγκαταλείψει τους δασεργάτες στο έλεος της οικονομίας της αγοράς.
Αλλά και δασικές υπηρεσίες με τους ελάχιστους υπαλλήλους (2000 ο συνολικός αριθμός των) παρά την τεράστια έκταση για την οποία είναι αρμόδιες εφαρμογής των εκάστοτε δασικών πολιτικών, διώκονται υπάλληλοι, όταν η υλοποίηση των πολιτικών της δεν ικανοποιεί το κεφάλαιο. Εμείς δηλώνουμε θα προστατέψουμε τα ντόπια δασικά προϊόντα και τους εργαζόμενους όπως μέχρι σήμερα έχουμε κάμει. Ζητάμε να σταματήσει η δίωξη των δασικών υπαλλήλων στην περιοχή μας.
Η καταστροφή των δασών (οικοπεδοποίηση) και των δασικών οικοσυστημάτων του λεκανοπέδιου, καθώς και η σταδιακή αλλαγή χρήσεων (τσιμεντοποίηση) των δασυλλίων πέριξ των οικισμών, όπως στο δασύλλιο Ιωαννίνων το οποίο έχει καταστραφεί περιφερειακά, αλλά και των εντός της πόλεως των Ιωαννίνων δασυλλίων όπως της Κεντρικής Πλατείας, Κιάφας, Κουραμπά, του Άλσους, η ολοσχερής η καταστροφή του δασύλλιο πλατείας με την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ αυτοκινήτων, η ιδιωτικοποίηση του Ξενία, η μετατροπή του πάρκου Λιθαρίτσια σε χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων. Το ποσοστό του 5% σε πράσινου στην πόλη των Ιωαννίνων αλλά και στους υπόλοιπους δήμους του λεκανοπεδίου, η σχεδόν πλήρης καταστροφή των δενδροστοιχιών αλλά και η ενσωμάτωση μέρους των πεζοδρομίων στις παρακείμενες επιχειρήσεις π.χ. μόλος, η έλλειψη χώρων πρασίνου σε όλες τις συνοικίες της πόλης των Ιωαννίνων αλλά και σε όλους τους δήμους αποδεικνύουν ότι τα έργα και οι ημέρες των διοικούντων στις πόλεις και τον Νομό δεν έχουν καμία σχέση με την προστασία του πρασίνου, των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος. Αδιαφορούν πλήρως και για την υγεία των πολιτών στο όνομα της οικονομίας της αγοράς και των συμφερόντων που υπηρετούν.
Η καταστροφή των δασικών οικοσυστημάτων όπως και η καταστροφή του περιβάλλοντος φυσικού και πολιτιστικού δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο, είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα και απόρροια λογικών και πρακτικών που υποτάσσουν τις ανθρώπινες ανάγκες στον ύψιστο στόχο της καπιταλιστικής κερδοφορία, που βιάζουν τη φύση και το αλληλένδετα συνυπάρχον τμήμα της το δασικό οικοσύστημα στο όνομα μιας άνευ όρων ανάπτυξης.
Εμείς θα υποστηρίξουμε μαχητικά όπως κάμαμε και μέχρι σήμερα τις πολύμορφες αντιστάσεις που αναπτύσσονται στην διαχείριση των δασών από τους δασικούς συνεταιρισμούς, την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και του περιβάλλοντος γενικότερα.
4.9.2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου