Όλο και περισσότερο τα Γιάννενα θυμίζουν θέατρο σκιών... Όχι από εκείνο που βλέπαμε πιτσιρικάδες... Έτσι κι αλλιώς τώρα ο Μώλος αντί για τον Καραγκιόζη και τα παϊτόνια έχει καφετέριες και αυτοκίνητα και στη θέση της αλάνας που παίζαμε και των δέντρων που σκαρφαλώναμε φύτρωσαν πολυκατοικίες και εμπορικά κέντρα...
Θέατρο σκιών η πόλη μας... Κι αυτοί που την κυβερνούν στις σκιές και στα κρυφά ξεπουλάν στους λίγους αυτά που ανήκουν στους πολλούς. Οι άρχοντες πάλι ζητάν από τους πολλούς να πληρώσουν γι΄ αυτά που εκμεταλλεύονται οι λίγοι: Τα δημοτικά τέλη και το νερό ακριβαίνουν την ίδια στιγμή που η δημοτική αρχή παραδίδει για εκμετάλλευση σε ιδιώτες αυτά που ανήκουν στους Γιαννιώτες.
Οι ελεύθεροι χώροι της πόλης λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα. Τα Γιάννενα είναι ακόμη χωρίς πλατεία, για να φτιαχτεί το πάρκινγκ που θα ενταφιάσει μια και καλή το κέντρο της πόλης στο καυσαέριο και το μποτιλιάρισμα. Οι ανάσες ζωής και τα δέντρα όλο και λιγοστεύουν, και τα παιδιά μας μένουν κλεισμένα στα διαμερίσματα και τους παιδότοπους, αντί να παίζουν στα - ανύπαρκτα ή παρατημένα - πάρκα.
Το Ξενία ξεπουλήθηκε και έγινε Σαράι - με τη βοήθεια του Βεληγκέκα φυσικά... Και την ίδια τύχη ετοιμάζουν και για το Στάδιο Ζωσιμάδες και το Στρατόπεδο Βελισάριου. Ελάχιστα γήπεδα και ένα μόνο κολυμβητήριο (που κι αυτό παραλίγο να γινόταν θάλαμος αερίων) για όλη τη νεολαία της πόλης, που σπρώχνεται αναγκαστικά στην πληρωμένη βιομηχανία διασκέδασης... Τα λαμπερά καφέ και εστιατόρια δουλεύουν με ανασφάλιστους και κακοπληρωμένους φοιτητές ενώ οι νέοι της πόλης βυθίζονται στην ανεργία ή φεύγουν απ’ τα Γιάννενα...
Το σχέδιο εξόντωσης των κτηνοτρόφων της Ηπείρου προχωράει. Οι ζωοτροφές διπλασιάστηκαν και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το πώς αυτοί οι άνθρωποι θα τα βγάλουν πέρα. Η απάντηση στις κινητοποιήσεις τους ήταν ότι η ΔΩΔΩΝΗ μπορεί να αυξήσει τις τιμές του γάλακτος αλλά αυτό θα διατάρασσε την αγορά και θα τους χάλαγε το καρτέλ.
Τα χωριά ολοένα και περισσότερο ερημώνουν. Οι νέοι άνθρωποι ούτε καν σκέφτονται να μείνουν εκεί. Όλοι ψάχνουν για τον οικονομικό παράδεισο που τους υποσχέθηκαν στις μεγάλες πόλεις αλλά η ανεργία συνεχώς αυξάνεται και ακόμα και αυτοί που βρίσκουν δουλειά παίρνουν ένα μεροκάματο της πείνας και προσπαθούν να ζήσουν με αυτό τις οικογένειές τους.
Οι προσπάθειες να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν σταματάνε πριν καν ξεκινήσουν. Ο φόβος της απόλυσης μας αποτρέπει από κάθε τέτοια σκέψη. Τα αφεντικά απολύουν και προσλαμβάνουν εργαζομένους χωρίς έλεγχο και τα σωματεία γέμισαν από συμβιβασμένους γραφειοκράτες.
Και κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν μοιράζουν αυτοί την πίτα για να ταΐσουν τους δικούς τους ανθρώπους. Ότι αυτοί θα πουλήσουν όσα ανήκουν σε κάθε Γιαννιώτη σε... καλύτερη τιμή! Για να δώσουν τα δικά τους Σαράγια στους δικούς τους πασάδες... θα απολύσουν λιγότερους εργαζομένους. Εμείς όμως δεν ξεχνάμε ότι απέναντι από κάθε Σαράι βρίσκεται μια Παράγκα...
Να βγούμε επιτέλους από τις σκιές στο φως... Το έργο το ‘χουμε ξαναδεί και μας τρελαίνει... Ήρθε η ώρα να πάρουμε πίσω τους δρόμους, τα πάρκα και τις πλατείες μας. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο παρόν και μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας. Την αρχή την έκανε η νεολαία και οι εργαζόμενοι με τις κινητοποιήσεις. Να μη χαρίσουμε τίποτε σε αυτούς που καταστρέφουν τα όνειρά μας. Μακριά από τις κούφιες υποσχέσεις των κάθε απόχρωσης Μαυρογιαλούρων, με οδηγό τα όνειρα μας και όπλο τους αγώνες των εργαζομένων, των αγροτών και της νεολαίας...
Να κατακτήσουμε αυτά που μας ανήκουν!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου