Πέμπτη, Δεκεμβρίου 24, 2009

Λούκας: «Καταδικαστική η συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης»


«Χάρη στην απροθυμία των βιομηχανικών κρατών του αναπτυγμένου Βορρά, αλλά κυρίως των ΗΠΑ, να βάλουν την ζωή μας πάνω από τα κέρδη τους, οι κίνδυνοι που απειλούν την ανθρωπότητα, εξακολουθούν να μεγαλώνουν πλέον μέρα με την ημέρα.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί των, απέρριψαν με μεγάλη ευκολία τους όποιους ελέγχους, που στόχευαν στους μηχανισμούς της αγοράς και τις επισφαλείς και επικίνδυνες τεχνολογίες, δηλαδή την καπιταλιστική ανάπτυξη», αναφέρει η ανακοίνωση.

Όσον αφορά την περιοχή μας, ο κ. Λούκας σημειώνει πως οι κυβερνήσεις, οι ΤΑ αλλά και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση η οποία και καθορίζει κατά μεγάλο μέρος τον τρόπο ανάπτυξης αλλά και διαχείρισης της περιοχής, προσπάθησε λόγω ευθυνών της και των κοινωνικών πιέσεων, να ξεπεράσει το ζήτημα της πολιτικής που υλοποιεί σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή την οικονομία των αγορών, που συντελούν στην αύξηση του C02 και των θερμοκρασιών, με ένα κείμενο που κατέθεσε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο.

Με το κείμενο αυτό, συνεχίζει, θέτει την προστασία του περιβάλλοντος και την μείωση του CO2 σε κάθε ένα πολίτη, δηλαδή οι έχοντες και μη έχοντες, έχουν την ίδια ευθύνη.

Ταυτόχρονα σημειώνει πως η Νομαρχιακή Αυτ/ση με μία σειρά από πολιτικοοικονομικές της αποφάσεις της συνηγορεί στην αύξηση της κατανάλωσης της ενέργειας, ως μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης και για την περιοχή μας όπως:

Με την χωροθέτηση του ΚΤΕΛ στην περιοχή του Μάτσικα δίπλα στην λίμνη, όπου για να υπάρξει απορρύπανση, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί επί πλέον ενέργεια.

Με την μη προώθηση-στήριξη φτηνών και αξιοπρεπών μέσων μαζικής μεταφοράς.

Με την υποστήριξη της αυτοκίνησης, ως τρόπο τουριστικής ανάπτυξης με την διάνοιξη πλήθος δρόμων ως και στις κορυφές των βουνών Περιστέρι, Μιτσικέλι, αλλά και σε ευαίσθητες περιοχές, Βαθύπεδο.

Με τις διαρκείς γεωτρήσεις (ενέργεια)όπου συμφέρει το ντόπιο κεφάλαιο μη δείχνοντας το ίδιο ενδιαφέρον, για την παροχή καθαρού νερού στους πληθυσμούς του λεκανοπεδίου και ωθεί τους κάτοικους του λεκανοπεδίου να αγοράζουν το ίδιο νερό, από τα επιδοτούμενα με χρήματα των φορολογουμένων εργοστάσια εμφιάλωσης, επί πλέον πληρωμένο.

Με τα υλικά συσκευασίας των να γεμίζουν τις χωματερές και να καλούνται οι κάτοικοι των διάφορων να τις αποδεχτούν ως συμμετέχοντες στην οικονομία της αγοράς, τους ΧΥΤΑ.

Κλείνοντας την ανακοίνωση του ο κ. Λούκας προτείνει, για την μέχρι σήμερα διαχείριση των φυσικών πόρων αλλά και της περιοχής μας, να γίνει ειδική συζήτηση, όπου και θα πρέπει να κληθούν διάφοροι μετέχοντες και μη στα κινήματα.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 12, 2009

Όχι στην ιδιωτικοποίηση της πλατείας Χατζή. Όχι στην τσιμεντοποίηση της πόλης. Φτάνει πια!


Συνεπής στη λογική της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων, η Δημοτική Αρχή εκμεταλλεύεται τον δημόσιο ελεύθερο χώρο της πλατείας Χατζή, προγραμματίζοντας την κατασκευή υπόγειου χώρου στάθμευσης. Υπενθυμίζουμε την ιδιωτικοποίηση της κεντρικής πλατείας, του χώρου του πρωην ξενοδοχείου Ξενία, την απομείωση των αύλειων χώρων του 5ου Λυκείου και του 1ου Δημοτικού Σχολείου στη Λεμονιά από την παραχώρηση σε ιδιώτες και τέλος την εγκατάσταση των ΚΤΕΛ στο Μάτσικα.

Είμαστε αντίθετοι με την κατασκευή υπόγειου χώρου στάθμευσης και μάλιστα με την προτεινόμενη μέθοδο ΣΔΙΤ, αρχικά των λέξεων Συμπράξεις-Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα. Οι Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα που θέσπισε η κυβέρνηση της Ν.Δ. με τον Ν.3389/06 αποτελούν την ειδική μορφή που παίρνουν οι ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα των έργων και υποδομών, καθώς το έργο (δρόμος, λιμάνι, σχολείο, νοσοκομείο, δημόσιο κτίριο, δίκτυα ύδρευσης αποχέτευσης, χώρος στάθμευσης) δεν ανήκει στο δημόσιο αλλά στον ιδιώτη κατασκευαστή – διαχειριστή και περνάει στο δημόσιο μετά το πέρας της διάρκειας της σύμβασης (25-30 χρόνια).

Αποτελούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση μία μορφή στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου που δοκιμάζεται και διέξοδο επένδυσης των κεφαλαίων που έχουν συσσωρεύσει οι τράπεζες, από την κλοπή μικροκαταθετών και δανειοληπτών.

Εξασφαλίζουν την οικονομική δραστηριότητα σε μια περίοδο ύφεσης και κέρδη από το κράτος ενοικιαστή για τους πολίτες χρήστες.

Αναιρούν την κατάκτηση των εργαζομένων, δηλαδή την υποχρέωση του κράτους να παρέχει δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες με κοινωφελή χαρακτήρα, απαλλάσσοντας το από τις μέχρι τώρα υποχρεώσεις του στην παροχή υποδομών, για την κάλυψη στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών.

Τροποποιούν ριζικά τον σχεδιασμό και τις προτεραιότητες κατασκευής έργων, μια και αυτές υποτάσσονται ολοκληρωτικά στη δυνατότητα αυξημένης κερδοφορίας.
Πιστεύουμε ότι οι κάτοικοι των Αμπελοκήπων δεν είναι μόνο χρήστες αυτοκινήτων και ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που αρκούνται στα μπαλκόνια και την ταράτσα τους, όπως τους θέλει η Δημοτική Αρχή, αλλά και κοινωνικά όντα που έχουν την ανάγκη της κοινωνικής επαφής, του παιχνιδιού, της ανάπαυσης στο ύπαιθρο, της ψυχαγωγίας.

Η προς αναμόρφωση πλατεία ελλείψει συνολικών πολεοδομικών ρυθμίσεων είναι κυκλοφοριακός κόμβος και θα γίνει και χώρος στάθμευσης ακολουθώντας την συνήθη τυπολογία των ελληνικών πλατειών, που επιβιώνουν με μορφή ακρωτηριασμένη και αποδυναμωμένη σε σύγκριση με αυτό που υπήρξαν ήτοι «χώροι του Ερμή», χώροι επικοινωνίας, επαφής με τους άλλους και κοινωνικοί χώροι. Η πλατεία απομένει ως προνομιακός χώρος για τις κυρίαρχες λειτουργίες της αγοράς, την κατανάλωση και την κυκλοφορία. Αντιστοιχεί στα προαναφερόμενα το παράδειγμα της κεντρικής πλατείας της πόλης, που σταδιακά τεμαχίστηκε μέσω της διάνοιξης δρόμου από τον υπόλοιπο λόφο, εν συνεχεία χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή υπόγειου γκαράζ και τέλος προέκυψε σαν αποτέλεσμα της κάλυψης του parking που ούτε το κυκλοφοριακό πρόβλημα έλυσε, ούτε τις ανάγκες των πολιτών για πλατεία εξυπηρετεί.

Είμαστε αντίθετοι σ’ αυτό τον τύπο πλατείας και ζητάμε έναν σχεδιασμό για την πλατεία Χατζή που θα την καθιστά όχι ταράτσα γκαράζ, αλλά χώρο συνάντησης, συνάθροισης, επικοινωνίας, παιχνιδιού, γιορτών, θεαμάτων, εκδηλώσεων, συμμετοχής και ενημέρωσης. Έναν σχεδιασμό που θα προκύπει όχι από τις ανάγκες των parking, αλλά από και για τις ανάγκες των κατοίκων και κυρίως αυτών που ιδιοποιούνται τις πλατείες, όπως μητέρες με παιδιά, νέοι και υπερήλικες, γιατί η ανεργία και οι συντάξεις δεν επιτρέπουν τις μετακινήσεις και διασκεδάσεις. Έτσι χώρος αναψυχής γίνεται πρωτίστως η πλατεία.

Καλούμε τους κατοίκους των Αμπελοκήπων να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αντιδράσουν στα σχέδια της Δημοτικής Αρχής.




Δημοτική Ριζοσπαστική Αριστερή ΣΥσπείρωση
Νοέμβριος 2009

Δευτέρα, Νοεμβρίου 02, 2009

Ανακοίνωση Αλληλεγγύης

Σε δίκη με εξοντωτικές κατηγορίες σύρεται στις 12 Νοέμβρη ο Βασίλης Καραβαζάκης, γνωστός αγωνιστής και πρωτεργάτης  του κινήματος της νότιας Κέρκυρας ενάντια στη δημιουργία του  ΧΥΤΑ Λευκίμμης.
          Η δίωξη αυτή χαρακτηρίζεται από μεθόδευση, τεχνάσματα και χρήση αστήρικτων κατηγοριών, στηρίζεται δε αποκλειστικά σε προκατασκευασμένη «μαρτυρία» ενός αστυνομικού.
          Με τη δίκη αυτή, η κεντρική και τοπική εξουσία επιδιώκει, αφενός, να εκδικηθεί όλους όσοι «τόλμησαν» να υψώσουν τη φωνή τους ενάντια στα σχέδια που υποβάθμιζαν ακόμα περισσότερο την καθημερινή ζωή των κατοίκων της Λευκίμμης, όσους πλήρωσαν πραγματικά με το αίμα τους την ανυποχώρητη και μαχητική στάση τους στεκούμενοι πεισματικά αντίθετοι σε ένα ακόμη έγκλημα κατά του περιβάλλοντος και, αφετέρου, να εκφοβίσει όσους θα έχουν την ιδέα να κάνουν κάτι ανάλογο στο μέλλον.
          Με την προσθήκη του Βασίλη στον μακρύ κατάλογο των δεκάδων συλληφθέντων και διωχθέντων κατοίκων της Λευκίμμης δεν θέλουν μόνο να στείλουν ένα σαφές μήνυμα τρομοκράτησης ενάντια σε όποιον επιλέξει το δρόμο του αγώνα και της αντίστασης στα ζητήματα που αφορούν την ποιότητα της ζωής του και το μέλλον των παιδιών του, δεν θέλουν  μόνο να διαμορφώσουν κλίμα ηττοπάθειας και ματαιότητας των αγώνων, αλλά επιδιώκουν την παραδειγματική  ηθική και πολιτική εξόντωση ενός ανυποχώρητου αγωνιστή.
          Η Λευκίμμη αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της διαδικασίας κατά την οποία σχεδιάζονται και υλοποιούνται έργα που ενώ φαινομενικά απευθύνονται στον τοπικό πληθυσμό, ουσιαστικά εξυπηρετούν ανάγκες και συμφέροντα άλλων (εργολάβοι, δήμαρχοι, κ.α.).
          Ξεκινώντας από τη χωροθέτηση του έργου, αυτή έγινε θυσιάζοντας την πραγματικότητα στο βωμό του κέρδους. Κρύβοντας υπόγεια ύδατα, μεταφέροντας οικισμούς «λίγο πιο κεί» ώστε να φαίνεται ότι πληρούνται οι οριζόμενες από το νόμο αποστάσεις και ,στην ουσία, ρισκάροντας με τις ζωές ανθρώπων όλης της Λευκίμμης. Κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του έργου, το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο καθώς η εγκατάσταση του εργολάβου έγινε σε συνδυασμό με την παρουσία ΜΑΤ (τα οποία παραμένουν για πάνω από ένα χρόνο στη περιοχή), τα οποία τρομοκρατούσαν, έβριζαν και χτυπούσαν τους κατοίκους.
          Αυτοί είναι οι πραγματικοί κατηγορούμενοι και είναι ένοχοι για το φόνο μιας γυναίκας, ένοχοι για τη διατάραξη της κοινής ειρήνης, ένοχοι για οπλοκατοχή και οπλοχρησία, ένοχοι για τον εξευτελισμό συνειδήσεων, ένοχοι που επανέφεραν τον τόπο μας σε καθεστώς κατοχής.
         
          Ζητάμε την άμεση απαλλαγή του Βασίλη Καραβαζάκη καθώς και όλων των κατηγορουμένων αγωνιστών της Λευκίμμης από όλες τις ψευδείς και κατασκευασμένες κατηγορίες.

Να φύγουν τα ΜΑΤ από τη Λευκίμμη.

Να ξεκινήσουν άμεσα οι διαδικασίες για την δημιουργία ΧΥΤΥ και μονάδας ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων.

 

ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ  -  ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ  -  ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ-ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ

ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ  -  ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ  -  ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ

ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΠΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΠΝΕΕΙ

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 03, 2009

Για τους εργαζόμενους στον Καρυπίδη

Χαιρετίζουμε τη νίκη των εργαζομένων στο εργοστάσιο Καρυπίδη. Μετά από μήνες κινητοποιήσεων η διοίκηση του εργοστασίου κάτω από την ασφυκτική πίεση της απεργίας που είχε εξαγγείλει το σωματείο εμποροϋπαλλήλων και ιδιωτικών υπαλλήλων, υποχώρησε και δικαίωσε τα αιτήματα των εργαζομένων.
Φάνηκε ότι ο δρόμος του αγώνα είναι αυτός που μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητα μας και να βελτιώσει τις ζωές μας.
Στον αγώνα αυτό σχεδόν όλοι οι πολιτικοί φορείς της πόλης γύρισαν πεισματικά την πλάτη στους εργαζόμενους. Όταν θέσαμε το θέμα στο νομαρχιακό συμβούλιο νομάρχης θεώρησε τον εαυτό του αναρμόδιο να τοποθετηθεί πάνω στο θέμα. Δεν είχε το θάρρος να εναντιωθεί σε έναν επιχειρηματία της πόλης. Δεν είχε το θάρρος να πει ότι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν πρέπει και να πληρώνονται.
Τέτοια κρούσματα απολύσεων και απλήρωτης εργασίας στο νομό μας και στο δήμο αυξάνονται συνέχεια. Τόσο ο δήμαρχος, όσο και ο νομάρχης φαίνεται να κλείνουν τα μάτια σε αυτά θεωρώντας ότι δεν είναι θέματα της αρμοδιότητάς τους. Οι εργαζόμενοι αυτής της πόλης και του νομού συνολικά βλέπουν τις εργασίες τους να είναι πιο ανασφαλείς από ποτέ και τους μισθούς τους να μένουν στάσιμοι.
Το μόνο που κάνει ο δήμος σε όλα αυτά αντί να είναι αρωγός στα προβλήματα του πολίτη, τα εντείνει περισσότερο. Τα τελευταία χρόνια είδαμε τις μεγαλύτερες αυξήσεις που έχουμε δει ποτέ στα δημοτικά τέλη, και η ζωή στην πόλη μας γίνεται όλο και ακριβότερη. Το μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα εξακολουθεί να μη λύνεται και το μόνο που έγινε ήταν να χρειάζεται να πληρώνουμε ακόμα και για να παρκάρουμε το αυτοκίνητό. Ο δήμος σήμερα έχει καταντήσει ένας φορέας ο οποίο το μόνο που κοιτάει είναι πώς θα πάρει περισσότερα λεφτά από τους πολίτες του.
Καιρός είναι να αντιδράσουμε και εμείς σε αυτή την κατάσταση ακολουθώντας το παράδειγμα των εργαζομένων στον Καρυπίδη οργανώνοντας μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις ενάντια στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά.

ΔΡΑΣΥ – ΝΟΡΑΣΥ

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 02, 2009

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ

Ιωάννινα 31-8-2009


Προς τον Πρόεδρο του Νομαρχιακού Συμβουλίου Ιωαννίνων


Παρακαλώ, στην συζήτηση του Ν.Σ. της 31ης-8-2009, να συζητηθεί και το θέμα που ανέκυψε με τις τουριστικές πτήσεις με καταβολή αντιτίμου των δύο ελικοπτέρων γερμανικής εταιρίας εντός των ορίων του εθνικού δρυμού Βίκου-Αώου και με άδεια πτήσεων για λήψη αεροφωτογραφιών(!) από το υπουργείο μεταφορών.

Το αρμόδιο Υπουργείο της Αγροτικής. Ανάπτυξης δεν έχει γνωματεύσει. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων και το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του φορέα Πάρκου Βόρειας Πίνδου δήλωσαν άγνοια (αν είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο) ενώ με την αδράνειά τους επέτρεψαν τις πτήσεις.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του φορέα αναγκάστηκε εκ των υστέρων να δεσμευτεί ότι θα διενεργήσει έρευνα, μετά από τις καταγγελίες της κοινότητας Παπίγκου και άλλων φορέων ενώ οι κτηνοτρόφοι της Γκαμήλας έτρεχαν να συγκρατήσουν τα κοπάδια τους!!!

Οι διαρκείς πτήσεις υπεράνω του εθνικού δρυμού Βίκου Αώου και του Πάρκου Βόρειας Πίνδου είναι βέβαιο ότι προξένησαν τεράστια προβλήματα εκτός από τα πρόβατα και στα άγρια ζώα τα οποία διαβιώνουν σε απόκρημνες περιοχές. Εάν δε συνεχιστούν τότε οι περιβαλλοντικές συνέπειες από ατμοσφαιρική και ηχητική ρύπανση θα είναι δυσμενείς για την οικολογική εξέλιξη της περιοχής.

Όπως γνωρίζετε, στα όρια του πυρήνα αλλά και στις ζώνες προστασίας του Εθνικού Δρυμού Βίκου Αώου υφίστανται απαγορεύσεις - ρυθμίσεις οι οποίες δεν καταργήθηκαν παρά την μετατροπή του σε πάρκο. Ο λόγος της μετατροπής αυτής ήταν να επιτραπούν ευρύτερα μέσα στο δρυμό οικονομικές δραστηριότητες εκμετάλλευσης φυσικών πόρων που οι ρυθμιστικές διατάξεις περί δρυμού δεν επέτρεπαν.

Επειδή ως χώρα και ως περιοχή ειδικότερα είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε σε απόλυτη προστασία περιοχές ειδικών χαρακτηριστικών και αυτό προκύπτει και από διεθνείς συμφωνίες, γι’ αυτό άλλωστε και σε όλες τις ανακοινώσεις σας αναφέρεσθε σε εθνικό δρυμό, αλλά και λόγω των υποχρεώσεών μας λόγω των κλιματικών αλλαγών, πρέπει να σταματήσουν οι πτήσεις των ελικοπτέρων στον εθνικό δρυμό και γενικότερα να αλλάξει η εφαρμοζόμενη πολιτική συνεχούς αύξησης της εκμετάλλευσης των ορεινών όγκων.


Κ. Λούκας


Το κείμενο παρακαλώ να κοινοποιηθεί στα μέλη του Ν.Σ.

Τρίτη, Μαΐου 05, 2009

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΡΑΣΥ- ΝΟΡΑΣΥ

Την ΤΕΤΑΡΤΗ στις 6 ΜΑΗ , στις 7 μμ στην εξέδρα του κλειστού γυμναστηρίου του ΕΑΝΚΙ(Λιμνοπούλα).

Διοργανώνεται σύσκεψη:Με θέμα: «ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ- ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΑΘΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ Ή ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ , ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΟΥΣ;»

Καθώς στο όνομα του κέρδους και της παραχώρησης του σε ιδιώτες ή σο Δήμο και στο Δημόσιο από ελεύθεροι χώροι άθλησης μετατρέπονται σε χώρους εμπορικών εκθέσεων(παζάρια). Ή ακόμη χειρότερα καταστρέφονται ολοσχερώς , όπως το κλειστό γυμναστήριο του παλαιού Πανεπιστήμιου στην Δόμπολη και το ποδοσφαιρικό γήπεδο πίσω από πρώην Πολυκλαδικό Λύκειο.

Κάθε ενεργός πολίτης πρέπει να πάρει θέση και κάθε σύλλογος , νέος , νέα να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτούς τους χώρους.

ΔΡΑΣΥ- ΝΟΡΑΣΥ

Πέμπτη, Απριλίου 30, 2009

Για αθλητικές δραστηριότητες ελεύθερες για όλους τους πολίτες.

Δελτίο τύπου

Ζούμε σε μια πόλη που όλο και περισσότερο προβάλει ένα πρότυπο ζωής όπου οι άνθρωποι ζούνε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους. Οι ελεύθεροι χώροι αυτής της πόλης ολοένα και μειώνονται, τα παιδιά δε μπορούν να κινηθούν, να διασκεδάσουν, να παίξουν και να αθληθούν σε αυτή ελεύθερα.

Τη στιγμή που εξαγγέλλουν καινούριο γυμναστήριο – κολυμβητήριο ήδη υπάρχοντες χώροι δε συντηρούντα, εγκαταλείπονται και καταστρέφονται. Τρανό παράδειγμα αποτελεί το γήπεδο του ΕΑΝΚΙ το οποίο υπάγεται στη γενική γραμματεία αθλητισμού και τον τελευταίο καιρό παραμένει κλειστό και παραχωρείται σε ιδιώτη για τη διοργάνωση της Πανηπειρωτικής έκθεσης. Αυτό γίνεται για λόγους συμφερόντων. Επί δύο μήνες διώχνονται αθλητικοί σύλλογοι και απλοί πολίτες και τους στερείται το δικαίωμα της άθλησης. Παράλληλα η παραχώρηση αυτή αλλοιώνει τον υπάρχοντα χώρο, προκαλώντας ζημιές που καθιστούν τις ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις όλο και λιγότερο λειτουργικές και επικίνδυνες.

Η πολιτική αυτή δεν είναι καινούρια. Εδώ και χρόνια έχουν παρουσιαστεί ανάλογα φαινόμενα καταστροφής. Το παλαιότερο κλειστό γυμναστήριο της πόλης που βρισκόταν στο παλιό πανεπιστήμιο (Δόμπολη), η μη συντήρηση του γηπέδου Ζωσιμάδων και η καταστροφή του γηπέδου που βρισκόταν πίσω από το παλιό πολύ κλαδικό λύκειο, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα χωρών που θα μπορούσαν να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν προς όφελος όλων των πολιτών με τα λεφτά των οποίων μέσω της φορολογίας είχαν αυτά κατασκευαστεί.

Την ίδια στιγμή που το επίσημο κράτος καλεί τη νεολαία να είναι κοντά στον αθλητισμό, η πολιτική του υπουργείου πολιτισμού, η περιφέρεια Ηπείρου, η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και ο δήμος Ιωαννίνων φέρνουν τους ελεύθερους αθλητικούς χώρους σε αυτή την κατάσταση. Οι δυνατότητα των πολιτών να συμμετάσχουν σε αθλητικές δραστηριότητες περιορίζεται, καθώς όλο και περισσότερο εκχωρούνται στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Καλούμε τους αρμόδιους φορείς να μεταφέρουν την έκθεση σε άλλο χώρο ώστε να ανοίξει και να λειτουργήσει ο χώρος του ΕΑΝΚΙ. Παράλληλα να δοθεί χρηματοδότηση για την ανακατασκευή, συντήρηση και του υπάρχοντα χώρου ώστε να αξιοποιηθεί ως χώρο αθλητικών δραστηριοτήτων.


Δημοτική Ριζοσπαστική Αριστερή ΣΥσπείρωση.
Νομαρχιακή Ριζοσπαστική Αριστερή ΣΥσπείρωση.

Τετάρτη, Απριλίου 29, 2009

1η Μάη 2009 ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι, Νέες και Νέοι,

ως απάντηση στην βαθιά κρίση του, το κεφάλαιο προωθεί νέες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, σκληρότερες από τις προηγούμενες, για την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Με στόχο την διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων.

Αυτή είναι η «εθνική προσπάθεια» της κυβέρνησης της ΝΔ (με τη συμφωνία ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) για τη διέξοδο από την κρίση. Με όπλο τις πολιτικές αποφάσεις της Ε.Ε προσπαθούν να θέσουν τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες σε καθεστώς παρανομίας.


Να πληρώσει το κεφάλαιο- Δε χρωστάμε σε κανέναν.

Ελλείμματα έχει ο μισθός μας και όχι η περιουσία τους.


Είναι ώρα να απαιτήσουμε άμεση κλιμάκωση των αγώνων. Για συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων. Ο «Δεκέμβρης» της εξεγερμένης νεολαίας μπορεί και πρέπει να συναντηθεί και να συμπορευθεί με το εργατικό κίνημα. Ο συντονισμός 100 σωματείων για αλληλεγγύη στη συναδέλφισσα Κωνσταντίνα Κούνεβα, έδειξε το δρόμο για την ενότητα και την αλληλεγγύη μέσα στους αγώνες.

Στον αντίποδα η πρακτική του υποταγμένου συνδικαλισμού που κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ είναι αντίπαλος των νικηφόρων αγώνων. Η συνδικαλιστική ηγεσία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ όχι μόνο υπέγραψε συμβάσεις «εργασιακής ειρήνης», όχι μόνο δεν ανοίγει πραγματικό μέτωπο κατά των απολύσεων, όχι μόνο αποδέχεται το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο για την ελαστική εργασία, αλλά προωθεί κοινή συμφωνία με το Σύνδεσμο Βιομηχάνων για «διέξοδο από την κρίση» υπέρ του κεφαλαίου. Αλλά και αρνείται να ενώσει την εργατική τάξη. Έφτασαν στο σημείο να αποκλείσουν από τα συνέδρια των Ομοσπονδιών τα συνδικάτα που εγγράφουν τις νέες εργασιακές σχέσεις και μορφές πληρωμής.


Το εργατικό κίνημα μπορεί να πάει αλλιώς!!!


Για την αντίσταση και ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου. Για νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων. Για να σπάσει τώρα η λιτότητα και η άθλια σύμβαση ΓΣΕΕ-ΣΕΒ. Για λιγότερη, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με 1400 ευρώ κατώτερο μισθό. Για 35ωρο- 5μερο- 7ωρο.

Οι μετανάστες να πληρώνονται απευθείας από τους εργοδότες με βάση τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και όχι από τους «εργολάβους», Έλληνες ή ξένους. (όπως φάνηκε και από την περίπτωση των Πακιστανών στην περιοχή μας με τα τελευταία επεισόδια μεταξύ εργαζόμενων και μπράβων των «εργολάβων»). Να σταματήσουν οι δολοφονίες των μεταναστών , όπως πρόσφατα στην Ηγουμενίτσα με τον Κούρδο. Μονιμοποίηση όλων των μεταναστών. Πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες που μένουν χρόνια στην Ελλάδα και στα παιδιά τους.

Για κατάργηση του θεσμού των ενοικιαζόμενων εργαζομένων, των stage και όλων των μορφών σύγχρονου δουλεμπορίου. Για ενιαία συνδικαλιστική έκφραση όλων των εργαζομένων. Για την προώθηση του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων και των επιτροπών αγώνα. Για ένα ταξικό εργατικό κίνημα ανεξάρτητο από το κράτος, την εργοδοσία και από τα συνδικάτα- κομματικά παραμάγαζα.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ(ΔΡΑΣΥ)

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ(ΝΟΡΑΣΥ)

Τρίτη, Απριλίου 28, 2009

Γιάννενα: Δημόσια συζήτηση για την Όαση

Την Τετάρτη 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

στις 7:30 το απόγευμα στα Γιάννενα

στην αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου (στοά Αραβαντινού 6) πραγματοποιείται

Δημόσια Συζήτηση για την Όαση

, το κτήριο του Άρη Κωνσταντινίδη, που στέκει εγκαταλειμμένο σχεδόν ένα χρόνο στο κέντρο των Ιωαννίνων, έρμαιο των κερδοσκοπικών συμφερόντων του Δήμου και των ιδιωτών. Στόχος της δημόσιας συζήτησης είναι να κατατεθούν προτάσεις τόσο για την Όαση όσο και για τον περιβάλλοντα κοινόχρηστο χώρο για να επανακτήσουν το δημόσιο χαρακτήρα τους.

Στη συζήτηση θα γίνουν εισηγήσεις από τους

Γεράσιμο Σκλαβούνο, Πολιτικό Μηχανικό, Πολεοδόμο- Χωροτάκτη

Πάνο Τότσικας, Αρχιτέκτονα Πολεοδόμο

Άλεξ Μπέγκα, Αρχιτέκτονα Μηχανικό

και θα ακολουθήσει συζήτηση. Ευπρόσδεκτες προτάσεις, παρεμβάσεις, τοποθετήσεις από κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται για το δημόσιο χαρακτήρα της Όασης και ευρύτερα τους δημόσιους χώρους. Έχουν ήδη κατατεθεί αρκετές προτάσεις για δημόσια χρήση της Όασης και μπορείτε να δείτε κάποιες από αυτές στα μπλογκς των Πολιτών για την Όαση (polites4oassi.blogspot.com & polites4oassi.wordpress.com). Εκεί μπορείτε να βρείτε και άλλο υλικό.


ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΟΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΟΧΙ ΤΩΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ


ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ

Πολίτες για την «ΌΑΣΗ»

Email:polites4oassi@gmail.com

Τρίτη, Απριλίου 21, 2009

Δραστηριοποιήθηκε, επί τέλους!, η Δ.Ε.Τ.Α.Ι.[¹] στην «Όαση»... Μεγάλη Τετάρτη!!!

Κα-τα-πλη-κτι-κό...

# Όχι! ΔΕΝ εισέπραξε τα χρωστούμενα από τον προηγούμενο ...«επενδυτή»...[²]

# Όχι! ΔΕΝ αποκατάστησε την μορφή του κτηρίου...

# Όχι! ΔΕΝ καθάρισε τον χώρο, που είναι σκουπιδότοπος πάνω από 10 μήνες...

# Όχι! ΔΕΝ αποκατάστησε τις προσβάσεις για να είναι επισκέψιμος χώρος από τους πολίτες.

# Όχι! ΔΕΝ ξαναφύτεψε τα δέντρα στον έξω χώρο...

# Όχι! ΔΕΝ περιποιήθηκε, τουλάχιστον..., το τοιχάκι δίπλα στο πεζοδρόμιο...

αλλά...

άρχισε να γκρεμίζει τις ψευδοροφές του κτηρίου.
Aυτές την ...μάραναν...

ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!

Σ.Σ. Οι φήμες ότι η όλη ...δραστηριοποίηση με καταστροφή των ψευδοροφών και δημιουργία τόνων σκουπιδιών και μπάζων ΜΕΣΑ στο κτήριο αποσκοπεί στο να μην μπορούμε να συναντιώμαστε πλέον εκεί, όπως τον τελευταίο καιρό, ΔΙΑΨΕΥΔΟΝΤΑΙ ως απολύτως ανακριβείς.
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
[¹] Δημοτική Επιχείρηση Τουριστικής Ανάπτυξης Ιωαννίνων
[²] 300.000 € κατά τον Αντιδήμαρχο κ. Ριστάνη. Μόνον τριακόσιες χιλιάδες ευρά... Τί ψυχή έχουν;;;
Οι φήμες ότι επί 20 [είκοσι] μήνες ΔΕΝ επιδιώχτηκε η είσπραξη ενοικίων από τον ...«επενδυτή», διότι υπήρξε "εξωτερική ...βοήθεια" προς τους υπεύθυνους της Δ.Ε.Τ.Α.Ι., δεν διασταυρώθηκαν και ΔΕΝ υιοθετούνται.

Τετάρτη, Απριλίου 15, 2009

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ


Η ΔΡΑΣΥ - ΝΟΡΑΣΥ ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ - ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΧΑΡΑ, ΥΓΕΙΑ, ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.

ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΙΝΑΙ ΜΥΝΗΜΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ. ΜΥΝΗΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΠΩΣ ΟΙ ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!!!!!


Κυριακή, Απριλίου 05, 2009

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΖΕΣΤΑΝΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ...

Αύριο Δευτέρα 6/4, στις 6 το απόγευμα θα συναντηθούμε, στην ίδια την
"ΟΑΣΗ" αυτή τη φορά, και αφού {ξανα}καθαρίσουμε τον χώρο και
ενημερωθούμε για την μέχρι τώρα πορεία της προσπάθειας θα συζητήσουμε
και αποφασίσουμε την τελική διοργάνωση της Δημόσιας Συζήτησης{*} στις
29/4, Τετάρτη μετά του Θωμά, αλλά και άλλες δράσεις{**}, ώστε να
πετύχουμε το σκοπό μας να αποχτήσει το κτήριο και ο γύρω χώρος της
"ΟΑΣΗΣ" δημόσιο χαρακτήρα.
Είναι αυτονόητο πόσο σημαντική είναι η ενεργή συμμετοχή όλων μας σ'
αυτή τη συνάντηση.
Αύριο Δευτέρα 6/4, στις 6 το απόγευμα στην "ΟΑΣΗ"
- - - - - - - - -
{*} Εισηγητές θα είναι η Ράνια Κλουτσινιώτη, Αρχιτέκτων-Χωροτάκτης, ο
Πάνος Τότσικας, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος, και πιθανώς και ο Γεράσιμος
Σκλαβούνος, Πολιτικός Μηχανικός-Πολεοδόμος, καθώς και η Άλεξ Μπέγκα,
Αρχιτέκτων Μηχανικός.
{**} όπως μόνιμο στέκι ενημερωτικού υλικού στην "ΟΑΣΗ", πασχαλινό
γλέντι και δενδροφύτευση του χώρου, που έχουν ήδη προταθεί.

--
ΟΑΣΗ των Πολιτών, όχι των κερδοσκόπων
BLOGS:
http://polites4oassi.blogspot.com
http://polites4oassi.wordpress.com

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Είναι γνωστό πως γενικά σε εποχές σαν και τη σημερινή, όπου έχουν δημιουργηθεί σημαντικά κενά εξουσίας, βρίσκουν την ευκαιρία να αναπτύξουν τη δράση τους “ ύποπτες “ ομάδες και να καλλιεργήσουν ανεμπόδιστα τη νοσηρότητά τους βλάπτοντας το κοινωνικό σύνολο. Ειδικότερα για την περιοχή μας, η γεωπολιτική της θέση και το ιστορικό της προηγούμενο - θέμα Β.Ηπείρου - αποτελούν συχνά αφετηριακό σημείο και λαβή για την εθνικιστική συσπείρωση. Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα παρατηρήσαμε μια έντονη κινητικότητα και δραστηριότητα εκ μέρους της Χρυσής Αυγής, η οποία άρχισε να μας ενοχλεί όταν πέρασε στη σφαίρα της ανοιχτής προπαγανδιστικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, μάθαμε για τη στρατολόγηση συμπολιτών μας μαθητών και ακόμη είδαμε με τα μάτια μας μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης να επιχειρούν μια απροκάλυπτη εθνικιστική/φασιστική προπαγάνδα σε κεντρικά σχολεία της πόλης, χωρίς να εμποδίζονται ή να συναντούν την αντίδραση του εκπαιδευτικού προσωπικού των σχολείων αυτών. Τέλος, τους είδαμε ξανά να οργανώνουν εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις στο κέντρο της πόλης, χωρίς να βιώσουν την αποδοκιμασία της κοινής γνώμης παρά μόνο μιας μερίδας νέων που συγκρούστηκε μαζί τους, κάτι που για μας δεν αποτελεί την ιδανική οδό.

Θα δείτε πως το κείμενο αυτό το υπογράφει η Νεανική Πρωτοβουλία και εύλογα θα αναρωτηθείτε περί τίνος πρόκειται. Είμαστε μια παρέα νέων ανθρώπων, πολιτικά ενεργών θέλουμε να πιστεύουμε που στοχεύουν σε εξωκομματική πολιτική δράση. Επιθυμούμε αρχικά τη σύσταση κάποιων πυρήνων συζήτησης και δράσης, με σκοπό την πολιτική ενεργοποίηση και συνειδητοποίηση κυρίως των συνομηλίκων μας. Απώτερα, θα θέλαμε μέσω μαζικών κινητοποιήσεων συλλογικού χαρακτήρα να επεμβαίνουμε στα όσα κοινωνικά και πολιτικά στρεβλά φαινόμενα παρατηρούμε και κρίνουμε πως μπορούμε να βελτιώσουμε.

Ως πρώτη μας ενέργεια ορίσαμε την οργάνωση πορείας στις 11 Απρίλη, με την οποία θέλουμε να δείξουμε την αντίδρασή μας στα φασιστικά ιδεώδη, που τείνουν να κατακλύσουν την πόλη μας. Αντιδρούμε και δυσφορούμε με τους εκπαιδευτικούς που ενθαρρύνουν τη δράση της Χρυσής Αυγής και τη διάδοση εθνικιστικών/ρατσιστικών ιδεών με την απαράδεκτη αδράνειά τους. Εναντιωνόμαστε στην κάθε νοσηρή ιδεολογία που απειλεί την κοινωνική μας πραγματικότητα και υποστηρίζουμε έμπρακτα το δικαίωμα των νέων, ενεργών συμπολιτών μας στην αντίθεση και στην αντίδραση. Καταλαβαίνουμε πως οι καιροί μας είναι επικίνδυνοι και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο νιώθουμε υποχρεωμένοι και υπεύθυνοι να δείξουμε τη δυναμική του αντιφασιστικού/αντιρατσιστ
ικού κινήματος.



ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΙΣ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ


“ Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως ; “
Ναζίμ Χικμέτ

Τρίτη, Μαρτίου 31, 2009

Ούτε γάτα ούτε ζημιά

της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
.
Το «Grand Serai» στα Γιάννενα, το ξενοδοχείο που χτίστηκε στη θέση του «Ξενία» και λειτουργεί χωρίς άδεια, αφού διαπιστώθηκαν 18 παραβιάσεις επί του εγκεκριμένου σχεδίου, βρίσκεται ένα βήμα πριν απ’ τη νομιμοποίηση.
Απομένει η υπογραφή του υπουργού Πολιτισμού Αντ. Σαμαρά και κλείνει το κεφάλαιο κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Παρά την εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας, που συμβιβαστικά πρότεινε την κατ’ αρχήν έγκριση του σχεδίου εφόσον υλοποιηθούν επτά τροποποιήσεις, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων (ΚΣΝΜ) αποφάσισε κατά πλειοψηφία να εισηγηθεί στον υπουργό την υλοποίηση μόνο τριών παρατηρήσεων που μόνο μία από αυτές αναφέρεται στο κτίριο.

Μια απόφαση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με προηγούμενη του ίδιου Συμβουλίου (19/7/2006). Τι άλλαξε όμως; Η σύνθεση του οργάνου. Μόνο τρία από τα παλιά μέλη του συμμετείχαν στο νέο 15μελές Συμβούλιο.

Ανέγγιχτο το κτίριο!

Με τη νέα απόφαση το ξενοδοχείο «Grand Serai» παραμένει στην ουσία ανέγγιχτο, αφού δεν διορθώνεται καμία από τις διαπιστωθείσες παραβιάσεις, πλην της μεταφοράς της καμινάδας από την όψη που βρίσκεται απέναντι σε διατηρητέο κτρίο σε εσωτερικό χώρο.

Οι αλλαγές που εισηγήθηκε η προϊσταμένη της διεύθυνσης Αθηνά Αθανασιάδου και αγνοήθηκαν από το ΚΣΝΜ ήταν σοβαρές για την αρχιτεκτονική του κτιρίου:

  • Να καθαιρεθεί το στέγαστρο με τους τρούλους στην κεντρική είσοδο και να κατασκευαστεί το προβλεπόμενο από την αρχική εγκεκριμένη μελέτη.
  • Να τηρηθεί η μελέτη ως προς τον προβλεπόμενο αριθμό σταθμών (ύψους) άνω του τεχνητά διαμορφωμένου εδάφους. Δηλαδή να καθαιρεθούν οι προσωρινές κατασκευές (γυψοσανίδες) και να μπαζωθεί οριστικά η στάθμη αυτή (είχαν διαμορφωθεί όροφοι στην πίσω πλευρά του κτιρίου).
  • Να καταργηθούν τα μεταλλικά κιγκλιδώματα και να αντικατασταθούν με κτιστά στηθαία και να καταργηθεί ο γυάλινος τρούλος.
Αυτά τα… ολίγα αγνόησε το ΚΣΝΜ και καλείται τώρα με την απόφασή του να τα εγκρίνει ο Αντ. Σαμαράς.

Ο Γ. Μελανίδης, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Συμμαχία Ενεργών Πολιτών», του ζητεί «να σεβαστεί πρωτίστως την αρμόδια υπηρεσία του χωρίς να απαξιώνει την άποψη του προηγούμενου ΚΣΝΜ, του προκατόχου του υπουργού και χωρίς να διακινδυνεύει μια προσφυγή στο ΣτΕ».

Αξίζει να σημειωθεί τέλος ότι οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου έχουν αρχίσει εδώ και ενάμιση χρόνο να το λειτουργούν παρ’ ότι δεν υπάρχeι νόμιμη σύνδεσή του με τα δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτρικού ρεύματος!
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- 29/03/2009
.
———————————————————–
.
Είναι πραγματικά εγκληματικοί οι χειρισμοί των τοπικών αρχόντων δημάρχου Γκόντα και νομάρχη Καχριμάνη. Τραγικά είναι και τα ανακλαστικά της τοπικής κοινωνίας που συμβιβάζεται πλέον με το κάθε τι χωρίς προβληματισμό, χωρίς να υδρώνει κανένα αυτί!
Ενδιαφέρον είναι το σχόλιο του “Καφές και Τσιγάρο” από το οποίο πληροφορηθήκαμε τις εξελίξεις. Από εκεί αντιγράφουμε το εξής:
To κερασάκι: “Αξίζει να σημειωθεί τέλος ότι οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου έχουν αρχίσει εδώ και ενάμιση χρόνο να το λειτουργούν παρ’ ότι δεν υπάρχει νόμιμη σύνδεσή του με τα δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτρικού ρεύματος!”

Με λίγα λόγια θα λένε τώρα οι εμπλεκόμενοι…”Δεν πα να χτυπάτε εσείς τον κώλο σας κάτω.Εμείς είμαστε μάγκες, έχουμε διασυνδέσεις και κάπιταλ και μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε μέσα στην πόλη σας.Εσείς είστε ακόμα πιο ηλίθιοι γιατί όχι μόνο δεν σας έχει θιχθεί η νοημοσύνη για αυτό που γίνεται φάτσα φόρα μπρος στα μάτια μας αλλά στηρίζετε κι όλας αυτούς που κάνουν μπίζνες με ξένα χωράφια.”

Κι όλα αυτά έχουν συμβεί σε διάστημα ενός χρόνου, όπου η ίδια η τοπική κοινωνία έχει νομιμοποιήσει τη “συνδιαλλαγή” των αιρετών του τόπου, για να ξεπουλάνε τα πάντα, όπου κάθε μέτρο έχει πάψει να υπάρχει. Βλέπετε τα Γιάννενα, απομονωμένα εκεί στη ΒΔ Ελλάδα, όπου μόνο οι τζιπάτοι έρχονται τα Χριστούγεννα για να αγοράσουν γκλίτσες, να πιούνε τσίπουρο και να φάνε πίτα, παραμένουν πρωτοπόρα καθώς εφαρμόζουν το δόγμα “νόμος είναι το δίκιο του χωριάτη”.
Οι Γιαννιώτες φυσικά είναι συνένοχοι σε ότι συμβαίνει στα Γιάννενα, όχι μόνο λόγω της επιλογής των τοπικών αρχόντων που έχουμε αλλά και επειδή πλέον έχει αναπτύξει έναν απίστευτο κυνισμό για ότι συμβαίνει στην περιοχή φτάνει κάποιος να μην του κόψει τον καφέ στην ακαδημία ή στα ναυτάκια.Δεν ξέρω κατά πόσο έχουν απομείνει αντιστάσεις στα Γιάννενα αλλά πολύ φοβάμαι ότι η νόρμα είναι του τύπου “ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν”.

Όνειρα γλυκά

ΥΓ.Σκέφτομαι ότι αν είχε συμβεί το ίδιο στην Αθήνα θα υπήρχε επανάσταση, κινητοποίηση, κάλυψη από τα ΜΜΕ.Στη δική μας περίπτωση είναι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα από όλα αυτά.Ας συνεχίσουμε τον μεγάλο ύπνο λοιπόν.

Διαβάσετε επίσης:

άρθρο της Γαλαρίας

άρθρο στο Καφές και Τσιγάρο

αναφορά του Δ.Αργυρού

Δευτέρα, Μαρτίου 30, 2009

δε χρειάζονται σεισμοί για να κατασκηνώσουμε σε μια πλατεία


με αφορμή την "ανάκτηση" της "Όασης", του αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας δημόσιου χώρου στη πόλη των Ιωαννίνων, σκέφτομαι πως η αναγκαιότητα στις ασφυκτικές ελληνικές πόλεις μάς οδηγεί πια σε μια αναθεώρηση της αντίληψής μας για το δημόσιο χώρο.

Η αίσθηση του δημόσιου χώρου μου φέρνει στο μυαλό έναν ελκυστικό μπουφέ στα εγκαίνια ενός καταστήματος. Υπάρχει μόνο όταν αποφασίσουμε να τον προσέξουμε, και παρόλο που τα καταφέρνουμε και χωρίς, ποτέ δε παραλείπουμε να πάρουμε ένα μεζεδάκι, και μετά από λίγο άλλο ένα, καθώς επίσης και ένα τελευταίο για το δρόμο.

Αναρωτιέμαι για την κατεύθυνση της αιτιότητας της μέχρι πρόσφατα εγκατάλειψης του δημόσιου χώρου.
Είμαστε εμείς που προτιμούμε την άνεση ενός τραπεζοκαθίσματος ή η επιβολή του τραπεζοκαθίσματος καθόρισε και τη κουλτούρα μας για τους δημόσιους χώρους;
Τι έχει μεγαλύτερο όφελος για μια πόλη; το ενοίκιο μιας πλατείας σε ένα ξύπνιο καταστηματάρχη ή μια πλατεία γεμάτη κόσμο που κοινωνικοποιείται δίχως μεσάζοντες;
Οι μετανάστες που διασκεδάζουν την κοινωνική τους απομόνωση ξαπλωμένοι σε μια πρασινάδα ή συζητώντας σε μια πλατεία γνωρίζουν την απάντηση και προκαλούν να τη δούμε και μεις! Είναι μπροστά μας, έστω και βρώμικη ή κακοφωτισμένη.

Όταν φτιαχτηκε ο πρώτος ποδηλατόδρομος, είδαμε με έκπληξη ότι όλοι μας είχαμε κάπου ξεχασμένο ένα ποδήλατο, όταν αναπλάστηκε ο παραλίμνιος χώρος όλοι τροποποιήσαμε τους τελικούς μας προορισμούς στις ανοιξιάτικες βόλτες, όταν κατασκευάστηκε το μικρό θεατράκι ακούσαμε περισσότερη μουσική, χορέψαμε περισσότερο, μεθύσαμε περισσότερο, και στις αμφιθεατρικές του κερκίδες φιληθήκαμε περισσότερο, όταν παραδόθηκε η πρώτη πεζοδρόμηση καταλάβαμε ότι η παρέα μας έγινε ξαφνικά μεγαλύτερη και επιτέλους μάθαμε πού μπορούμε να πετύχουμε εκείνη τη μελαχρινή που πάντα κυνηγούσαμε.

Σκέφτομαι πως τελικά δε θέλει και πολύ σκέψη να συνειδητοποιήσουμε πως οι πόλεις που μένουμε ανήκουν μόνο σε μας και πως οι χώροι τους διαμορφώνονται μόνο από τις δικές μας επιθυμίες. Ο δημόσιος χώρος επιστρέφει στους πολίτες μόνο όταν αυτοί τον διεκδικούν.





http://stahtikaiburberry.blogspot.com/2009/02/blog-post_27.html

Κυριακή, Μαρτίου 29, 2009

«Ένα ευτυχές γεγονός» από το ΔΗΠΕΘΕ


η φωτογραφία είναι από το σαιτ : http://plykogiannis.blogspot.com/2009/03/blog-post.html

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Μπακόλας ανέφερε ότι το έργο γράφτηκε το 1970 και ήταν γέννημα της περιόδου του 1968 (Γαλλικός Μάης και Ανατολική Ευρώπη) και τα γεγονότα μοιάζουν με τα πρόσφατα του Δεκεμβρίου στην Ελλάδα. Το έργο είναι μια σκληρή σάτιρα, αλλά με στοιχεία κωμωδίας και χαράς την οποία θα επιχειρήσουν να μεταδώσουν στο κοινό.

Να μην παραπέμψουν στα ιστορικά «Δεκεμβριανά» αυτά που θυμίζει το έργο, αφορούν άλλη χώρα και δίνονται με σατιρικό τρόπο σημείωσε ο εκ των ηθοποιών Γιώργος Νάκος και τόνισε την ανάγκη η νέα γενιά να στηρίξει το θεσμό των ΔΗΠΕΘΕ.


Πρόκειται για το « Ένα ευτυχές γεγονός» (The fortunate event) , γραμμένο το 1971 από τον Slavomir Mrozek. Ο συγγραφέας έχοντας γεννηθεί στην Πολωνία το 1930 και βιώσει τη φρίκη του Δευτέρου Παγκοσμ
ίου Πολέμου με όλα τα παρεπόμενά του, κοινωνικές συγκρούσεις, φτώχια, διώξεις κ.λ.π. δεν κρύβει τα τραύματα της γενιάς του, την αντίθεσή του στον πόλεμο και στην άσκηση της βίας, σωματικής και ψυχολογικής, που αλλοτριώνει τις ανθρώπινες σχέσεις. Μέσα από το ευτυχές γεγονός της έλευσης ενός παιδιού σε μια οικογένεια μεγαλοαστική, ξεδιπλώνονται τα προβλήματα και λάθη όλων των μορφών εξουσίας που προκύπτουν από τη διαδοχή των γενεών μέσα από την ανταγωνιστική διάθεση του παλιού με το καινούργιο. Το πικρό χιούμορ αλλά και τον σκεπτικισμό του έργου παρουσιάζει με την σκηνοθετική του ματιά ο Γ. Μπακόλας, δίνοντας την ευκαιρία στους ταλαντούχους ηθοποιούς του να παρουσιάσουν το έργο με νεανική φρεσκάδα αλλά και τη σοβαρότητα που του αρμόζει, ξεδιπλώνοντας με αριστοτεχνικό τρόπο το υποκριτική τους τέχνη.


Τους ρόλους του έργου κρατούν ο τέως καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Γιώργος Νάκος, η Χριστίνα Μωρόγιαννη, ο Λεωνίδας Χρυσομάλης, ο Νίκος Σφαιρόπουλος και ο Βασίλης Γουργούλης, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια φτιάχνει η Ιουλία Σταυρίδου και τη μουσική επιμέλεια θα έχει ο Δημήτρης Θεοχάρης.

Οι ώρες των παραστάσεων είναι:

Κάθε Τετάρτη στις 8 μμ (λαϊκή απογευματινή)

Κάθε Κυριακή στις 8 μμ

Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ το κανονικό, 8 ευρώ (Κάθε Τετάρτη), 5 ευρώ (Μαθητές, Φοιτητές, Μέλη ΚΑΠΗ)

Το Σάββατο 28 και Κυριακή 29 Μαρτίου, στις 9 το βράδυ, θα πραγματοποιηθούν δύο γενικές δοκιμές, τις οποίες εκτός των εκπροσώπων των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, μπορεί ελεύθερα να τις παρακολουθήσει το κοινό.

Η επίσημη πρεμιέρα της παράστασης θα γίνει το Σάββατο 4 Απριλίου






Τετάρτη, Μαρτίου 25, 2009

συνέντευξη του Mike Davis


Το παρακάτω αποτελεί συνέντευξη του Mike Davis (“Ο πλανήτης των φτωχών”). Τη συνέντευξη έδωσε στην εφημερίδα Socialist Worker (http://www.socialistworker.org/).

Για πρώτη φορά στην ιστορία, μια πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζήσει σύντομα στις πόλεις. Αλλά μεγάλα τμήματα αυτού του αστικού πληθυσμού είναι πολύ φτωχά. Ο Mike Davis, συγγραφέας και κοινωνικός ακτιβιστής, απαριθμεί αυτές τις τάσεις στο νέο βιβλίο “ο πλανήτης των φτωχών”. Έδωσε συνέντευξη στη Lee Sustar για τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της ολοένα και αυξανόμενης φτώχειας.

Από την πολιτική ατζέντα έχει αποκλειστεί η συζήτηση για την αύξηση της φτώχειας. Γιατί;
Ομολογώ ότι έχω εκπλαγεί από την σιωπή που ακολούθησε τη δημοσίευση της έκθεσης των Ηνωμένων Εθνών “η πρόκληση της φτώχειας” πριν τρία χρόνια. Εκτός της μελέτης της αστικής φτώχειας σε μια παγκόσμια κλίμακα, οι ερευνητές των Η.Ε μας δίνουν έναν συγκεντρωτικό ισολογισμό της ζημίας που γίνεται τα τελευταία 30 χρόνια διαρθρωτικών προγραμμάτων προσαρμογής, χρέους και ιδιωτικοποίησης.

Υποθέτω αυτά ακριβώς τα νέα είναι που οι μαζορέτες της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ουάσιγκτον δεν θέλουν να ακούν. Η εξαίρεση, φυσικά, είναι το Πεντάγωνο. Το ότι οι αυθεντίες του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας αγνοούν την παγκόσμια φτώχεια έρχεται σε αντίθεση με το άπληστο ενδιαφέρον που επιδεικνύουν κάποιοι στο Στρατιωτικό Πολεμικό Κολλέγιο και στο ‘Εργαστήριο Ναυτικού Πολέμου οι οποίοι διαθέτουν έναν πιο πραγματιστικό τρόπο σκέψης.

Οι στρατιωτικοί αρμόδιοι κατέχουν την επώδυνη γνώση ότι ενώ οι έξυπνες βόμβες τους είναι εξαιρετικά ικανές να καταστρέφουν ιεραρχικές πόλεις όπως το Βελιγράδι, με τις συγκεντρωτικές υποδομές και τις βιομηχανικές ζώνες, τα αμερικανικά όπλα υψηλής τεχνολογίας δυσκολεύονται να ελέγξουν μη αναπτυγμένες και οικονομικά φτωχές πόλεις όπως το Mogadishu στη Σομαλία, και η πόλη Sadr στην ιρακινή πρωτεύουσα της Βαγδάτης.

Οι μεγάλες φτωχογειτονιές των πόλεων του τρίτου κόσμου εξουδετερώνουν ένα μεγάλο μέρος του οπλοστασίου της Ουάσιγκτον. Έπειτα απο προσεκτική ανάλυση αυτού του προβλήματος, η στρατιωτική ηγεσία χρησιμοποιεί μια διαφορετική γεωπολιτική αντιμετώπιση, από το υπόλοιπο της κυβέρνησης Μπους. Αντί μιας τρομοκρατικής συνωμοσίας ή ενός άξονα του κακού, οι στρατιωτικοί αρμόδιοι εστιάζουν στην προτεραιότητα του γεωγραφικού χώρου, τις ίδιες τις φτωχογειτονιές. Ο «εχθρός», τον οποίο το Πεντάγωνο αντιλαμβάνεται ως μια σειρά πιθανών αντιπάλων, από τις συμμορίες των δρόμων και τις ριζοσπαστικές οργανώσεις ως τις εθνικιστικές παραστρατιωτικές ομάδες, είναι λιγότερο σημαντικός από αυτόν τον λαβύρινθο.

Κάνετε μια διάκριση στο βιβλίο σας μεταξύ της αστικοποίησης λόγω της εκβιομηχάνισης του 19ου και 20ού αιώνα και της αστικοποίησης που προωθείται από τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής στον τρίτο κόσμο σήμερα.
Στον 19ο αιώνα η κλασσική κοινωνική θεωρία εστίασε στις μεγάλες βιομηχανικές πόλεις όπως το Μάντσεστερ, το Βερολίνο και το Σικάγο ως το μέλλον που θα έρθει. Πράγματι, κινεζικές πόλεις -τα προϊόντα της μέγιστης αστικο-βιομηχανικής επανάστασης στην ιστορία-ακόμα χωρούν σε αυτό το πρότυπο όπως το φαντάστηκαν ο Marx και ο Weber.

Αλλά οι περισσότερες πόλεις του τρίτου κόσμου έχουν περισσότερα κοινά με το βικτοριανό Δουβλίνο και τη Νάπολη, με τις τεράστιες συγκεντρώσεις φτώχειας και έλλειψης σύγχρονης βιομηχανίας. Η αστική ανάπτυξη έχει πλέον αποσυνδεθεί από την εκβιομηχάνιση, ακόμη και από την οικονομική ανάπτυξη αυτή καθ’ εαυτήν.

Οι παράγοντες που διώχνουν τους ανθρώπους από την επαρχία, δρουν τώρα ανεξάρτητα από παράγοντες που τους προσελκύουν, όπως η ύπαρξη θέσεων εργασίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια συνεχή έκρηξη του αστικού πληθυσμού. Επιπλέον, εκτός της Κίνας, οι πρώην βιομηχανικές μητροπόλεις του νότου -συμπεριλαμβανομένης της Βομβάης, του Γιοχάνεσμπουργκ, του Σαο Πάολο και του Μπουένος Άιρες- έχουν υποστεί μεγάλες αποβιομηχανοποιήσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών. Η θεωρία του «εκσυγχρονισμού» κατά συνέπεια έχει καταρρεύσει. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στις επαναστατικές θεωρίες και την πρακτική τους. Πουθενά στα μαρξιστικά κείμενα -ούτε καν στις οραματιστικές σελίδες του Κεφαλαίου- δεν αναμένονταν η ύπαρξη του σημερινού άτυπου προλεταριάτου: μια παγκόσμια κοινωνική τάξη ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων ριζικά και μόνιμα αποκομμένων από την επίσημη παγκόσμια οικονομία.

Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αστικοποίηση στην Κίνα και, στο άλλο άκρο, την Αφρική;
Καταρχήν, είναι σημαντικό να αποβάλουμε την ιδέα ότι οι πόλεις έχουν αυξηθεί γραμμικά ή προς μια μόνο κατεύθυνση. Οι σημερινές φτωχογειτονιές στις περισσότερες περιπτώσεις είναι το αποτέλεσμα, όχι μιας αργής, αυξητικής συσσώρευσης των φτωχών, αλλά ενός μεγάλου “big bang” που εμφανίστηκε με το χρέος και τη διαρθρωτική προσαρμογή προς το τέλος της δεκαετίας του ‘70 και της δεκαετίας του ‘80. Οι τεράστιες μετακινήσεις από την επαρχία αντιμετώπισαν τις ολοένα συρρικνούμενες κοινωνικές επενδύσεις στις αστικές υποδομές και τις δημόσιες υπηρεσίες.

Οι νέοι φτωχοί των πόλεων αφέθηκαν να αυτοσχεδιάσουν τα δικά τους σπίτια και τις δικές τους στρατηγικές εύρεσης οικονομικών πόρων. Η ευστροφία τους κίνησε πράγματι τα βουνά, αλλά μόνο για μια περιορισμένη περίοδο.

Τώρα σε όλον τον κόσμο υπάρχουν τρανές αποδείξεις ότι τα σύνορα του ελεύθερου ή σχεδόν ελεύθερου κόσμου που θα μπορούσε να καταληφθεί έχουν κλείσει, και η άτυπη οικονομία είναι επιβαρυμένη με πάρα πολλούς φτωχούς ανθρώπους που ανταγωνίζονται για τις ίδιες θέσεις επιβίωσης. Στην Αφρική ειδικά, αυτό το «θαύμα» της αστικοποίησης όλο και περισσότερο μοιάζει με την προσπάθεια επιβίωσης σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, παρά με οποιοδήποτε ρομαντικό όραμα των ηρωικών καταληψιών και των μικρο-επιχειρηματιών.

Η Κίνα είναι μια εξαίρεση, όπου το κράτος συνεχίζει να χτίζει τα εκατομμύρια των κατοικιών. Βέβαια οι παροχές καθυστερούν πολύ έναντι της ζήτησης, και η ανισότητα έχει αυξηθεί γρηγορότερα στην αστική Κίνα από οπουδήποτε αλλού κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας.

Οι φτωχογειτονιές, για παράδειγμα, έχουν επιστρέψει σε μια γιγαντιαία κλίμακα. Οι παραδοσιακοί κάτοικοι των πόλεων απομακρύνονται από τις παλαιές γειτονιές τους, ειδικά στο Πεκίνο, παραχωρώντας τη θέση τους σε ξένα επιδοτούμενα προγράμματα για την ανέγερση πολυτελών κατοικιών. Εν τω μεταξύ, οι μετανάστες από την ύπαιθρο -ένας γιγαντιαίος περιφερειακός αδικημένος πληθυσμός τουλάχιστον 100 εκατομμύριων ανθρώπων- στοιβάζεται σε βρώμικες περιοχές στα περίχωρα κάθε πόλης. Είναι, μαζί με τις φτωχές οικογένειες αγροτών, τα σημαντικότερα θύματα της στροφής της Κίνας προς τον καπιταλισμό.

Γράφετε για τις τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτών των τάσεων.
Οι πόλεις φαίνονται ως λύση στην παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση. Από τον Patrick Geddes ως την Jane Jacobs, οι θεωρητικοί της αστικοποίησης σωστά έχουν υπογραμμίσει ότι η πόλη, και όχι το μικρό αγρόκτημα, είναι η τελευταία κιβωτός μας: ενδεχομένως το αποδοτικότερο σύστημα για την ανακύκλωση ενέργειας και ύλης μεταξύ του ανθρώπου και της γης.

Επιπλέον, μόνο η πόλη -μέσω της δημιουργίας δημόσιων χώρων και αγαθών κοινής οφέλειας- μπορεί να τετραγωνίσει τον κύκλο της περιβαλλοντολογικής διατήρησης και ενός παγκόσμιου υψηλού βιοτικού επιπέδου. Αλλά παραδόξως η αστικοποίηση, τόσο στις πλούσιες όσο και τις φτωχές χώρες, καταστρέφει τις ίδιες τις προϋποθέσεις αστικοποίησης.

Στις ΗΠΑ, τα ολοένα αυξανόμενα περιβαλλοντικά “αποτυπώματα” των πλούσιων προαστίων- αυτών που είναι αφιερωμένα στο life style τύπου Hummer και McMansion-κάνουν τα Levittowns του ‘50 να μοιάζουν με οικολογικές ουτοπίες.

Στις φτωχές χώρες, εν τω μεταξύ, η αύξηση της αστικοποίησης κατακλύζει τους αποχετευτικούς σωλήνες και τους ανοιχτούς χώρους που αποτελούν τις θεμελιώδεις περιβαλλοντικές υποδομές των πόλεων. Οι στάθμες νερού μειώνονται, τα τοξικά λύματα μολύνουν κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής, και στην καθημερινή αναζήτηση στέγης, οι φτωχοί άνθρωποι χτίζουν σε ασταθείς βουνοπλαγιές ή κατά μήκος των μολυσμένων ποταμών. Στην Ινδία για παράδειγμα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων κοιμούνται ελάχιστα μέτρα από σιδηροδρομικές γραμμές.

Η φτώχεια αυξάνει συνεχώς τους αστικούς κινδύνους και μαζί με τις κλιματικές αλλαγές, υπόσχεται έναν κόσμο όπου όλη η πρόοδος σχετικά με την επίτευξη ανάπτυξης και στόχων δημόσιας υγείας θα αναλωθεί στις ολοένα-αυξανόμενες δαπάνες για αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα, καθώς και για τις επιδημίες.

Πώς οι τρώγλες των δυτικών χωρών -συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ- χωράνε σ’ αυτήν την εικόνα;
Ο αστικός τρίτος κόσμος είναι εδώ. Εκτός από την παραδοσιακή παρακμή της γειτονιάς και των παλιών προαστίων, οι νοτιοδυτικές ΗΠΑ δημιουργούν άτυπες εγκαταστάσεις που είναι ουσιαστικά ίδιες με εκείνες των προαστίων των λατινοαμερικάνικων πόλεων.

Σε μικρή απόσταση από τις πολυτελείς κατοικίες στο Palm της Καλιφόρνιας, για παράδειγμα, θα βρείτε τις φτωχογειτονιές, σε ινδιάνικες περιοχές, στις οποίες κατοικούν χιλιάδες αγρότες. Οι φτωχοί καταυλισμοί του Χουάρεθ έχουν τώρα το αντίγραφό τους στο Ρίο Μπράβο από τη μεριά του Τέξας. Η δυτική Ευρώπη έχει επίσης τριτοκοσμικές φτωχογειτονιές (τα αποκαλούμενα clandestinos), ιδιαίτερα στα περίχωρα των πόλεων όπως της Λισσαβόνα και της Νάπολης. Η χειρότερη φτωχογειτονιά στην Ευρώπη, είναι πιθανώς η «Καμπότζη» στη Σόφια της Βουλγαρία όπου 35.000 Ρομά ζουν όπως οι Ντάλιτς στην Ινδία.

Αλλά η τρομακτικότερη κατάσταση είναι στην πρώην ΕΣΣΔ, όπου οι φτωχογειτονιές έχουν πολλαπλασιαστεί γρηγορότερα και από τους εκατομμυριούχους. Από το 1989, πολλές από τις βασικότερες αστικές υπηρεσίες (όπως η θέρμανση) καθώς επίσης και οι υπηρεσίες αναψυχής και ο πολιτισμός έχουν καταρρεύσει, αφήνοντας τους ηλικιωμένους να παγώνουν μέχρι θανάτου το χειμώνα. Στη Μόσχα, μεγάλοι πληθυσμοί, κυρίως ξένοι μετανάστες χωρίς χαρτιά ή εθνικές μειονότητες, καταλαμβάνουν εγκαταλειμμένα εργοστάσια και σπίτια, ενώ μοχθούν στα κάτεργα της οικονομίας που είναι το καμάρι της νέας τάξης πραγμάτων. Ο Γκόργκυ πρέπει να στριφογυρίζει τον τάφο του.

Μερικοί άνθρωποι βλέπουν στο βιβλίο σας στοιχεία της νέας δημοφιλούς τάξης -του πλήθους όπως περιγράφεται από τους Michael Hardt και Antonio Negri – η οποία έχει συντρίψει, εάν δεν έχει ενσωματώσει, την εργατική τάξη.
Δεν το βλέπω έτσι. Ας θυμηθούμε το κομμουνιστικό μανιφέστο για μια στιγμή. Ο Marx και ο Engels υποστήριξαν ότι το προλεταριάτο των εργοστασίων ήταν μια επαναστατική τάξη λόγω δύο βασικών ζητημάτων. Κατ’ αρχήν, επειδή “οι εργάτες δεν είχαν να χάσουν τίποτα πέρα από τις αλυσίδες τους”, δηλαδή δεν είχαν κανένα λόγο να υπερασπίζονται την ιδιωτική ιδιοκτησία. Και δεύτερον, επειδή η θέση του προλεταριάτου στη βιομηχανική παραγωγή παρείχε ιδανικές συνθήκες -γεγονός που δεν ισχύει για καμία προηγούμενη ομάδα- για την αυτοοργάνωση, την επιστήμη και τον πολιτισμό. Το σημερινό άτυπο προλεταριάτο επίσης δεν έχει τίποτα να χάσει, αλλά έχει αποκοπεί από την κοινωνική παραγωγή (τουλάχιστον όπως την εννοούσε ο Marx), και σε πολλές περιπτώσεις από τον παραδοσιακό πολιτισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη. Ζώντας στα περίχωρα των φτωχογειτονιών, αποκομμένο από την επίσημη απασχόληση, και εξορισμένο από τον παραδοσιακό δημόσιο χώρο, το προλεταριάτο ψάχνει για ενότητα και κοινωνική συνοχή.

Πράγματι, ό,τι βλέπετε είναι σήμερα μια απέραντη πειραματική διαδικασία, στην οποία οι νέοι κάτοικοι των φτωχών συνοικιών -μερικές φορές συμμαχώντας με την παραδοσιακή εργατική τάξη, αλλά συχνά όχι- επιδιώκουν ριζικές λύσεις στην απομόνωσή τους. Όπου υπάρχει κάποια κινητικότητα της παραδοσιακής εργατικής τάξης σε συνεργασία με το φτωχό προλεταριάτο, το αποτέλεσμα είναι η συχνά η επανεφεύρεση της αριστεράς.

Οι φτωχοί κάτοικοι των πόλεων ανακαλύπτουν ότι ο θεός του χάους είναι με την πλευρά τους: ότι μπορούν να αποκλείσουν, να εμποδίσουν και να πολιορκήσουν την οικονομία της «επίσημης» πόλης των μεσαίων τάξεων. Η κινητοποίησή τους και η διασάλευση των δημόσιων υπηρεσιών της πόλης καθώς και των προμηθειών με πρακτικές σχεδόν αντάρτικες μπορούν να αντισταθμίσουν την απώλεια δύναμης στη διαδικασία παραγωγής.

Αλλά πολύ συχνά, η άτυπη οικονομία πηγαίνει χέρι-χέρι με τον ανταγωνισμό, ο οποίος και οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των φτωχών και τον έλεγχό τους από αφεντικά, προστάτες και νταβατζήδες. Ένα τρανταχτό και τραγικό παράδειγμα είναι η Βομβάη. Πριν είκοσι πέντε χρόνια, όταν ακόμα η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας ήταν πολύ ανεπτυγμένη, στη Βομβάη δραστηριοποιούνταν ισχυρά αριστερά συνδικάτα. Οι θρησκευτικές διαφορές (ινδοί εναντίον μουσουλμάνων ή οι Maratha εναντίον των Tamil) έρχονταν σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την εργατική αλληλεγγύη των συνδικάτων. Αλλά μετά από το κλείσιμο των εργοστασίων, το φτωχό προλεταριάτο διασπάστηκε από τις θρησκευτικές διαφορές. Ως αποτέλεσμα ακολούθησαν ταραχές, σφαγές και φαινομενικά ανεπανόρθωτες διασπάσεις. Σκέφτομαι, επομένως, ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη είναι συνολικά μεγαλύτερες από τον ανταγωνισμό της αγοράς εργασίας μέσα στη βιομηχανική εργατική τάξη. Αλλά ολόκληρη η ιστορία του εργατικού κινήματος των τελευταίων δύο αιώνων είχε να κάνει με το ξεπέρασμα των υποθετικά αξεπέραστων διαφορών. Εν τω μεταξύ, δεν έχει και μεγάλη αξία- για να ακολουθήσουμε τους Hardt και Negri- το να προσπαθούμε να βγάζουμε μεταφυσικά κουνέλια από τα καπέλα των φιλοσόφων.

Η μέθοδος του Marx ήταν να αρχίσει με μια περιπτωσιακή (επαγωγική) μελέτη συγκεκριμένων καταστάσεων πριν φτάσει σε μια κατασκευασμένη έννοια του γενικού. Και σαφώς, αυτό που απαιτείται τώρα είναι πρακτικές μελέτες της πολιτικής των φτωχών κατοίκων των πόλεων στη μεγάλη ποικιλομορφία τους -από τα νέα επαναστατικά κινήματα του Καράκας μέχρι τους θρησκευτικούς ανταγωνισμούς στο Καράτσι ή τη Βαγδάτη.

Αλλά θα ήταν λανθασμένο να κάνει κανείς τέτοιες συγκριτικές μελέτες, χωρίς να αναγνωρίσει ότι πολλές φαινομενικά περιχαρακωμένες συγκρούσεις και ταυτότητες είναι πιθανώς μεταβατικές.

Ο «πόλεμος των πολιτισμών» που οι νεο-ιμπεριαλιστές θεωρούν ότι είναι το σημερινό καθήκον των λευκών είναι φυσικά μια αυταπάτη. Στο πραγματικό υπόβαθρο της σύγχρονης ιστορίας παραμένουν οι δομικές αντιφάσεις του κεφαλαίου, το οποίο δεν μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, σπίτια ή μέλλον για τον αστικό πληθυσμό της γης.

Σημειώσεις

923 εκατομμύρια ανθρώπων ζουν σήμερα σε παραγκουπόλεις αριθμός που αντιστοιχεί στο 31.6% του παγκόσμιου αστικού πληθυσμού.

Το 43% του αστικού πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών ζει σήμερα σε επισφαλείς παραγκουπόλεις (precarity slums) ή αλλιως squatter cities ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις αναπτυγμένες χώρες είναι 6%, σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για τη Στέγαση. Μέχρι το 2050 ο ΟΗΕ εκτιμά πως ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αγγίξει τα εννιά δισεκατομμύρια, από τα οποία περίπου τα έξι εκατομμύρια θα ζουν σε πόλεις και τα 3,5 σε ανθυγιεινές παραγκουπόλεις, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα , νερό και δίχως εγκαταστάσεις υγιεινής.

Η Βομβάη με 10 εκατ. ή και περισσότερους άπορους, καταληψίες γης και φτωχούς κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα στις μητροπολιτικές περιοχές με παραγκουπόλεις. Ακολουθούν η Πόλη του Μεξικό και η Ντάκα με περίπου 9 εκατ. κατοίκους η κάθε μια να ζουν σε παραγκουπόλεις και έπειτα το Λάγος, το Κάιρο, το Καράτσι η Κινσάσα-Μπραζαβίλ, το Σάο Πάολο, η Σανγκάη και το Δελχί με περίπου 6 εως 8 εκατ. φτωχούς κατοίκους.

Την περίοδο μεταξύ 1990 και 2001 ο πληθυσμός που μένει σε παραγκουπόλεις (slums) αυξήθηκε κατά 220 εκατομμύρια. Η αλματώδης αύξηση συνεχίζεται και από το 2001 έως το 2006 αυξήθηκε άλλα 200 εκατομμύρια (85% συνολική αύξηση). Την μεγαλύτερη αύξηση παραγκουπόλεων την είχαν η νότια και ανατολική Ασία. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις ήταν στην Κίνα, την Ινδία και την Νιγηρία.

Πέμπτη, Μαρτίου 19, 2009

ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΝ!!!!

ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 9 ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΟΥΣΑ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΥ-ΝΟΡΑΣΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗ ΕΠΟΝ

Τρίτη, Μαρτίου 17, 2009

Τριήμερο φεστιβάλ της Contra Rossa‏


Εκδήλωση της contra rossa την παρασκευή 20/3 στις 8.30 μμ για την δολοφονική επίθεση ενάντια στην συνδικαλίστρια καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα , και την κρατική τρομοκρατία και καταστολή . Επίσης το Σαββάτο 21/3 στις 8.30 μμ προβολή ταινίας στο καλλιτεχνικό εργαστήρι. Και Συναυλία την Κυριακή 22/3 στις 21.00 στο τμήμα ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Η οικονομική πολιτική τους δολοφονεί το παρόν και το μέλλον μας. Όμως, την κρίση δε τη δημιούργησαν οι μισθοί πείνας αλλά το Κεφάλαιο. Τόσα χρόνια στύβουν και στύβουν (part time δουλειά, κλέψιμο ασφαλιστικών ταμείων, λιτότητα) για να τροφοδοτήσουν την «ανάπτυξή» τους· και τώρα που η «ανάπτυξή» τους έφερε την κρίση η απάντηση που δίνουν είναι πάλι η άγρια λιτότητα. Αλήθεια, ο πλούτος που συσσωρεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια σε ποιους πήγε; Εμείς θα πληρώσουμε πάλι ή πρέπει να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν; Όταν όμως αυτή η απορία γίνεται μάχιμη πράξη - αμφισβήτηση - κίνημα, βγαίνει στην επιφάνεια το κοινωνικό πρόβλημα σ’ όλη την έκτασή του: Συναίνεση, διάλογος, κοινωνική συνοχή· εθνική ενότητα, κακοί οι ξένοι, περιστολή δικαιωμάτων (ΜΑΤ στη Λευκίμμη εδώ και 1,5 χρόνο, συλλήψεις στο Τεμπλόνι, συλλήψεις μαθητών στη Λάρισα το Δεκέμβρη που κατηγορούνται ως τρομοκράτες), άγρια καταστολή διαδηλώσεων και επιστράτευση του παρακράτους είναι τα όπλα των «από πάνω». Τα γεγονότα του Δεκέμβρη έδειξαν ότι η ελπίδα δεν έχει πεθάνει, ότι δεν είναι όλη η κοινωνία με τη συναίνεση. Το ίδιο έδειξαν και οι ανεξάρτητοι αγωνιστές της Λευκίμμης που δημιούργησαν στην Κέρκυρα την προοπτική των μορφών αμεσοδημοκρατικής λαϊκής οργάνωσης. Το ίδιο και η Κούνεβα, που ως σύμβολο διατράνωσε ότι υπάρχει και ένα άλλο εργατικό κίνημα που δεν εγκλωβίζεται στην αστική πολιτική. Η δική μας απάντηση, με μαζικούς όρους, είναι η προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Δε μας αρμόζει να έχουμε σκυμμένο κεφάλι, μας αξίζει να αμφισβητούμε μέσα από συλλογικούς δρόμους (λαϊκές συνελεύσεις, πρωτοβάθμια σωματεία, κινήσεις αγώνα), εμείς οι ίδιοι, οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι, οι νεολαίοι. Για ν’ ανοίξουμε δρόμο που θα χωρέσει τα τραγούδια μας, «γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου απ’ τον κόσμο – εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». contra rossa

Ο Γκαίτε στο… Κουρμανιό

Μια ομάδα γνωστών συμπολιτών με την υπογραφή «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» επιστρατεύει τον Γκαίτε για να εκφράσει την αγάπη της στα δένδρα και την εναντίωση της στα όσα συμβαίνουν στην πόλη. Ένα κείμενο του 1774 για τα Γιάννενα του 2009.

Αποχαιρετώντας έναν πλάτανο

«Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου»

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους μας, στο Δημοτικό Συμβούλιο, στο Δήμαρχο και στον Αντι-Δήμαρχο.

«Εξοργίζεται κανείς, Βίλελμ, με το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν καμιά γνώση και καμιά αίσθηση των ελάχιστων πραγμάτων που έχουν ακόμα κάποια αξία σ’ αυτόν τον κόσμο. Θυμάσαι τις καρυδιές, στο σπίτι του τίμιου εφημέριου του Αγίου… που στη σκιά τους καθόμουν με τη Λόττε, εκείνες τις υπέροχες καρυδιές που ο Θεός ξέρει με πόση απόλαυση γέμιζαν ανέκαθεν την ψυχή μου! Πόσο οικεία έκαναν την αυλή του πρεσβυτερίου, πόσο δροσερή! Και τι υπέροχα που ήταν τα κλαδιά τους! Και ύστερα η θύμηση που φτάνει μέχρι τους τίμιους ιερωμένους που τις φύτεψαν πριν από πολλά χρόνια. Ο δάσκαλος συχνά μνημόνευε το όνομα ενός απ’ αυτούς, που το είχε ακούσει από τον παππού του υπήρξε, έλεγαν, εξαίρετος άνθρωπος και η μνήμη του ήταν για μένα ιερή κάτω από αυτά τα δέντρα. Σε βεβαιώνω ότι ο δάσκαλος δάκρυσε όταν, χθες, μιλούσαμε, γι’ αυτά και λέγαμε ότι τα έκοψαν. Μάλιστα, τα έκοψαν. Με πιάνει λύσσα, θα ‘θελα να σκοτώσω αυτό το σκυλί που έδωσε την πρώτη τσεκουριά. Εγώ, που θα ήμουν ικανός να πάθω απ’ τη στενοχώρια μου αν είχα κάποια δέντρα στον κήπο μου κι ένα απ’ αυτά πέθαινα από γερατειά, να είμαι αναγκασμένος να δω να γίνεται κάτι τέτοιο. Αγαπημένε μου φίλε, υπάρχει ωστόσο κάτι που με παρηγορεί: η δύναμη του ανθρώπινου συναισθήματος. Όλο το χωριό δυσανασχετεί και ελπίζω ότι η κυρία σύζυγος του εφημέριου θα καταλάβει, βλέποντας να μειώνονται τα αυγά, το βούτυρο και τα άλλα δείγματα της αφοσίωσής τους, πόσο έχει πληγώσει τους ανθρώπους του τόπου. Γιατί αυτή είναι η υπεύθυνη, η γυναίκα του καινούργιου εφημέριου (ο παλιός πέθανε κι αυτός), ένα πλάσμα ισχνό και αρρωστιάρικο, που έχει κάθε λόγο να μην ενδιαφέρεται για τον κόσμο, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτήν. Μια ανόητη που παριστάνει τη λογία, ανακατεύεται στην έρευνα του Ιερού Κανόνος, εργάζεται για την ηθική και κριτική μεταρρύθμιση του χριστιανισμού που είναι στη μόδα, σηκώνει τους ώμους όταν γίνεται λόγος για τις «υπερβολές» του Λαφάτερ, και έχει τόσο κακή υγεία, που δεν βρίσκει καμιά χαρά πάνω σ’ αυτή τη γη. Μόνο ένα τέτοιο πλάσμα θα ήταν σε θέση να κόψει τις καρυδιές μου. Βλέπεις, δεν μπορώ να συνέλθω! Φαντάσου μόνο αυτό: τα φύλλα που πέφτουν βρομίζουν και υγραίνουν την αυλή της, τα δέντρα της κρύβουν το φως της μέρας και, όταν ωριμάζουν τα καρύδια, τα παιδιά πετούν πέτρες για να τις ρίξουν κάτω αυτό της δίνει στα νεύρα, εμποδίζει την εμβρίθεια των στοχασμών της, όταν συγκρίνει μεταξύ τους τον Κέννικοτ, τον Ζέμλερ και τον Μιχαέλις. Βλέποντας τους ανθρώπους του χωριού, και ιδίως τους γηραιότερους, τόσο δυσαρεστημένους, ρώτησα: «Και γιατί το ανεχθήκατε;» - «Όταν θέλει ο δήμαρχος εδώ στα μέρη μας», είπαν, «τι μπορούμε να κάνουμε;». Ωστόσο από μια άποψη καλώς έγινε έτσι. Ο δήμαρχος και ο εφημέριος, ο οποίος θέλησε να επωφεληθεί από τις λόξες της γυναίκας του, που κατά τα άλλα δεν τους διευκόλυναν ιδιαίτερα τη ζωή, σκέφτηκαν να μοιραστούν τη λεία να όμως που το ‘μαθαν στην κτηματολογική υπηρεσία και τους είπαν: «Είμαστε κι εμείς εδώ». Γιατί η υπηρεσία είχε από παλιά αξιώσεις στο τμήμα αυτό της αυλής του πρεσβυτερίου, όπου βρίσκονταν οι καρυδιές, κι έτσι τις πούλησε σε πλειστηριασμό. Τώρα είναι πεσμένες στη γη! Αχ αν ήμουν πρίγκιπας! Κι εγώ δεν ξέρω τι θα ‘κανα στη γυναίκα του εφημέριου και στο δήμαρχο και στην κτηματολογική υπηρεσία… Πρίγκιπας! Ναι, αλλά αν ήμουν πρίγκιπας, τι θα μ΄ ένοιαζε για τα δέντρα της χώρας μου!

Γκαίτε, (1774), «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου». Εκδ. Άγρα, 2006, σελ. 188-190

Αφιερώνουν οι «χαιρέτα μου τον πλάτανο».

(Φιλολογικός-Οικολογικός Σύλλογος)

Υπογράφουν:

Ορέστης Τάτσης

Έλλη Κήτα

Κώστας Γράβος

Βασίλης Ζέρβας

Τάκης Στεφάνου

Κωνσταντίνος Ιγνατιάδης

Γιώργος Γκεσούλης

Βαγγέλης Κύρκος

Κυριακή, Μαρτίου 08, 2009

Δευτέρα 9/3, 7 μμ, στο Εργατικό Κέντρο, μια ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ μας

Αύριο Δευτέρα 9/3, στις 7 το απόγευμα θα συναντηθούμε πάλι στο φιλόξενο Εργατικό Κέντρο
{όπως και τις προηγούμενες, πλήν της ..."καθαρής" λόγω τζαμαλογλεντιού}
για να συζητήσουμε και αποφασίσουμε τις νέες δράσεις που πρέπει να οργανώσουμε, ώστε να πετύχουμε το σκοπό μας να μην {ξανα}παραδοθεί η "ΟΑΣΗ", το καλλίτερο "μπαλκόνι" της πόλης, σε κερδοσκόπους αλλά να αποχτήσει το κτήριο και ο γύρω χώρος δημόσιο χαρακτήρα.

Ως τώρα έχουν προταθεί:
1. Μουσική εκδήλωση στην "ΟΑΣΗ"
{Ποιοί;-πότε;-προβολή;-οργάνωση;}

2. Δημόσια Συζήτηση για την "ΟΑΣΗ"
{Εισηγητές;-Προεδρείο;-καλεσμένοι;-πότε;-πού;-προβολή;}

3. Χρήση του κτηρίου της "ΟΑΣΗΣ" για τις συναντήσεις
{από πότε;-καθαρισμός;-ηλεκτροδότηση;-επίπλωση;}

4. «Μόνιμο» στέκι ενημερωτικού υλικού στην "ΟΑΣΗ"
{εξοπλισμός;-ώρες;-πρόσωπα για τις "βάρδιες";}

Στην ίδια συνάντηση θα πρέπει:
# Να προτείνουμε άλλες δράσεις που σκεφτήκαμε.
# Να αναλάβουμε όποια καθήκοντα μπορούμε.
# Να επιστρέψουμε τις καταστάσεις που έχουμε με υπογραφές υποστηρικτών.
# Να μοιραστούμε νέες καταστάσεις υπογραφών και ενημερωτικό υλικό για διανομή.


Είναι αυτονόητο πόσο σημαντική είναι η ενεργή συμμετοχή όλων μας σ' αυτή τη συνάντηση.
Κι αν είναι δυνατόν από τις 7μμ.... άντε 7+15'....

Κυριακή, Φεβρουαρίου 22, 2009

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΕΠΟΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ

ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ.

Συμπληρώνονται φέτος 66 χρόνια από την ίδρυση της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νεολαίας, της θρυλικής ΕΠΟΝ.

Ήταν τότε που μέσα στο βαθύ σκοτάδι της κατοχής τα αδούλωτα νιάτα της πατρίδας μας, συνειδητοποιώντας την αναγκαιότητα της ενωτικής δράσης κατά του κατακτητή, προχώρησαν στη δημιουργία της ενιαίας νεολαιίστικης αντιστασιακής οργάνωσης που έμελλε να βάλλει τη δική της καθοριστική σφραγίδα στην σκληρή απελευθερωτική πάλη του ελληνικού λαού.


Το εγερτήριο σάλπισμα της ΕΠΟΝ συνέγειρε και συστράτευσε τις φλογισμένες για λευτεριά και κοινωνική δικαιοσύνη καρδιές της νεολαίας, στον τιτάνιο αγώνα του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου και του τιμημένου λαϊκού στρατού του ΕΛΑΣ.


Ο γεμάτος αυτοθυσία αγώνας της ΕΠΟΝ σηματοδοτεί διαχρονικά το δρόμο του χρέους και της προσφοράς για κάθε άνθρωπο που δεν συμβιβάζεται και δεν υποκύπτει στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων, που αγωνίζεται και προσδοκά έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους.


Επίκαιρα και διδακτικά όσο ποτέ άλλοτε είναι σήμερα τα μηνύματα της κορυφαίας αντιστασιακής νεολαιίστικης οργάνωσης προς τη νέα γενιά που καλείται να κρατήσει στιβαρά τη σκυτάλη της ενωτικής αγωνιστικής δράσης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική λαίλαπα των συνασπισμένων δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου και των κυβερνήσεών τους.


Το παράρτημα Εθνικής αντίστασης του νομού Ιωαννίνων και η νεολαία της ΔΡΑΣΥ-ΝΟΡΑΣΥ τιμώντας την επέτειο ίδρυσης της ΕΠΟΝ και αποτίοντας φόρο τιμής στους χιλιάδες ανώνυμους αγωνιστές που θυσιάστηκαν για τη λευτεριά οργανώνει τριήμερο εκδηλώσεων από 21 μέχρι 23 Φλεβάρη:


Το τριήμερο αυτό το μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, έναντι λαϊκής αγοράς Αγίας Μαρίνας, θα είναι ανοιχτό για το λαό της περιοχής από τις 10 έως 2μμ και από τις 5μμ έως 8μμ.

Την Δευτέρα 23 του Φλεβάρη και ώρα 12 πμ θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση τιμής στο μνημείο των εκτελεσθέντων ηρωικών Επονιτών Τσιάρα – Φίλιου – Τάτση, που βρίσκεται στην πλατεία εκτελεσθέντων της λεωφόρου Γράμμου.

Τη Δευτέρα 23 Φλεβάρη στις 7μμ θα πραγματοποιηθεί η κεντρική εκδήλωση στην αίθουσα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης στη στοά Σάρκα.


Καλούνται οι εργαζόμενοι η νεολαία η ηρωική γενιά της Εθνικής Αντίστασης να πάρουν ενεργό μέρος στις εκδηλώσεις διατρανώνοντας τη θέλησή τους να συνεχίσουν τον αγώνα κατά των σύγχρονων κατακτητών.


Παράρτημα Εθνικής Αντίστασης Ιωαννίνων.

Νεολαία ΔΡΑΣΥ- ΝΟΡΑΣΥ.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 19, 2009

Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη! Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει

Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων και συνδικαλιστών για την αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα Ιωαννίνων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αρκετά σωματεία της πόλης μας έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων και συνδικαλιστών για την αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την κατάργηση του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και έχουν εκφράσει ήδη την αλληλεγγύη τους στην Κων/να καθώς και το κάλεσμα της τοπικής ΕΛΜΕ για συλλαλητήρια την Πέμπτη 19/02 στις 6.30 μμ στο εργατικό κέντρο σε συντονισμό με τα συλλαλητήρια που διοργανώνονται την ίδια μέρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας για το ίδιο ζήτημα προχωρήσαμε σε ένα τοπικό συντονισμό σωματείων και φορέων της πόλης και εκδίδουμε την παρακάτω ανακοίνωση.

Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη!

Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει

Συγκέντρωση- Διαδήλωση Πέμπτη 19/02 6.30μ.μ. Εργατικό Κέντρο

Το βράδυ της Δευτέρας 22 Δεκέμβρη 2008 η συνάδελφος Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε δολοφονική επίθεση. Δύο τραμπούκοι τής ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο και με βία την αναγκάζουν να το καταπιεί. Νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην Εντατική Μονάδα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και μόνιμες αναπηρίες σε ζωτικά όργανα, ενώ έχει ήδη χάσει την όρασή της από το ένα μάτι. Κινδυνεύει η ίδια η ζωή της… Η δολοφονική αυτή επίθεση είναι η εκδίκηση για τη συνδικαλιστική της δράση, τον αγώνα της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των συναδέλφων της.

Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ επιμένουν να αποκαλύπτουν από το 2000 όσα κρύβονται πίσω από τις εργολαβίες, ιδιαίτερα στις δημόσιες υπηρεσίες: οι διοικήσεις των οργανισμών, των νοσοκομείων, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία στηρίζουν το δουλεμπόριο που γίνεται από τους εργολάβους. Καταγγέλλουν ότι καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα: το κράτος δίνει διπλάσια και τριπλάσια χρήματα στους εργολάβους, αυτοί όμως δηλώνουν πλασματικές ώρες και δεν πληρώνουν τις ώρες που εργάζονται, υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν είδαν στα χέρια τους, πληρώνουν κάτω από τη ΣΣΕ, για 8 ώρες εργασίας 500 Ευρώ, για 6 ώρες εργασίας 400 Ευρώ, για 3 ώρες εργασίας 150-180 Ευρώ, δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Υποχρεώνουν τις καθαρίστριες να υπογράφουν με την πρόσληψη την οικειοθελή αποχώρηση, δεν βάζουν ένσημα, δεν κολλούν τα βαρέα με αποτέλεσμα να μη θεμελιώνεται δικαίωμα σύνταξης, τις αναγκάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται για μεγαλύτερο ποσό στην είσπραξη του δώρου, ενώ παίρνουν λιγότερα στο χέρι, ασκούν ψυχολογική βία, εκβιάζουν με απολύσεις και μαύρες λίστες.

Το εργατικό κίνημα δέχεται για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δολοφονική επίθεση από τραμπούκους της εργοδοσίας… Οι ομοσπονδίες και οι συνομοσπονδίες δεν αρκεί να βγάζουν ανθρωπιστικές ανακοινώσεις, είναι ανάγκη να καλέσουν τα συνδικάτα και τους εργαζομένους σε απεργιακές κινητοποιήσεις και αγωνιστική δράση. Τα σωματεία και ομοσπονδίες σε ΔΕΚΟ πρέπει να σταματήσουν να ανέχονται να δρουν μέσα στους χώρους εργασίας τους οι δουλεμπορικές εταιρείες. Πρέπει επιτέλους η ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα να καταγγείλουν ως εργοδοτικό το στημένο σωματείο από την ΟΙΚΟΜΕΤ του Οικονομάκη. Είναι σοβαρό πρόβλημα ακόμη και στα γραφεία της ΓΣΕΕ να υπάρχει ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού…

Τα όσα συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού είναι μία μόνο από τις περιπτώσεις του σύγχρονου δουλεμπορίου. Το δουλεμπόριο από τους εργολάβους, η νομιμοποίηση της εργοδοτικής ασυδοσίας, η ελαστική εργασία προωθήθηκαν με διάφορους τρόπους σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα από το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Δεν είναι μεμονωμένες αυθαιρεσίες αυτές που συμβαίνουν στο χώρο των εταιρειών καθαρισμού. Είναι μέρος της συνολικότερης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων, της αναίρεσης κατακτήσεων, της αμφισβήτησης του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση. Δείχνουν που θέλουν εργοδότες και η πολιτική της κυβέρνησης να πάνε τα πράγματα για όλους μας.

Στην δολοφονική επίθεση εναντίον της Κων/νας πρέπει να προστεθούν οι δύο θάνατοι εργαζόμενων στα εργοτάξια της Εγνατίας το τελευταίο διάστημα, ο θάνατος του εργαζόμενου στο μετρό Θεσσαλονίκης αλλά και ο εγκλεισμός εργαζομένων στο ψυγείο στη προσπάθεια της εργοδοσίας να κρυφτεί από την επιθεώρηση εργασίας. Την ώρα που η οικονομική κρίση βαθαίνει η εργατική τρομοκρατία είτε με τη μορφή της ωμής βίας όπως στην περίπτωση της Κων/ νας, είτε με τη μορφή της εντατικοποίησης της εργασίας και των εργατικών ατυχημάτων είτε με την απειλή της απόλυσης θα μεγαλώνει.

Γι’ αυτό και η υπόθεση αυτή μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Ήρθε η ώρα την απάντηση να δώσει το εργατικό κίνημα που δεν σιωπά μπροστά στο έγκλημα, που θα δώσει τη μάχη μέχρι τέλος για να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο της ελαστικής εργασίας και να τελειώσει μια για πάντα το δουλεμπόριο των εργαζομένων, αλλά και για να αμείβονται αξιοπρεπώς και να έχουν πλήρη ασφάλιση. Τα σωματεία να μη σιωπήσουν, να πάρουν θέση, να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα ενάντια στο δουλεμπόριο. Ειδικά τα σωματεία και οι ομοσπονδίες που βρίσκονται σε χώρους όπου απασχολούνται ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι να απαιτήσουν να σταματήσει το απαράδεκτο αυτό καθεστώς, να γίνουν προσλήψεις και διορισμοί προσωπικού καθαριότητας και να επιστρέψουν στις δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς και εταιρείες όλες οι λειτουργίες που έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες και εργολάβους και να απαιτήσουν αμέσως η πληρωμή αυτού του προσωπικού να γίνεται με ευθύνη των ΔΕΚΟ και των Δημόσιων Ιδρυμάτων και όχι των δουλεμπόρων. Τέλος, είναι αίτημα του εργατικού κινήματος να χορηγηθεί τώρα πλήρης σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κωνσταντίνα.

Να στηρίξουμε τον ηρωικό αγώνα της ΠΕΚΟΠ. Είναι χρέος τιμής στην Κωνσταντίνα να γίνουν μέλη της ΠΕΚΟΠ όλες οι εργάτριες καθαρίστριες και να συμβάλουμε όλοι στη δικαίωση του αγώνα που δίνουν οι συναδέλφισσές μας.

Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες.

Κανένας εργαζόμενος ενοικιαζόμενος.