Τα 60 του χρόνια κλείνει φέτος το «Διεθνές», και η διεύθυνση του τα γιορτάζει με ένα νέο κατάστημα επί της εθνικής οδού Ιωαννίνων-Αθηνών, μετά το Πανηπειρωτικό Στάδιο.
Στο νέο ζαχαροπλαστείο, που αναμένεται να ανοίξει το καλοκαίρι, οι Γιαννιώτες αλλά και οι επισκέπτες θα βλέπουν τα γλυκά τους, αυτά που παραγγέλνουν, να ετοιμάζονται μπροστά τους. Εκτός από γλυκά, η επιχείρηση κάνει το άνοιγμά της και στο ψωμί. Ο εορτασμός των 60 χρόνων επισκιάζεται πάντως από το ενδεχόμενο να κλείσει το κατάστημα στην κεντρική πλατεία λόγω υψηλού ενοικίου. Με αφορμή την πιθανότητα να μην υπάρχει αύριο μεθαύριο ένας ακόμη ιστορικός χώρος αναφοράς για τους Γιαννιώτες, ο «Η.Α.» μίλησε με τον ιδιοκτήτη Βασίλη Τσιμή για το παρελθόν του πρώτου «Διεθνές», που κατάφερε να αποτελέσει στοιχείο της ταυτότητας της πόλης, άρρηκτα δεμένο με την ιστορία της και την καθημερινότητά της. Το μαγαζί αυτό άνοιξε το 1950 όταν ο Παναγιώτης Τσιμής αφήνει την Αθήνα όπου εργαζόταν στο ζαχαροπλαστείο Maxim και στα ξενοδοχεία Grand Bretagne και King George. Η πρώτη του επαφή με την παρασκευή γλυκών έγινε σε ηλικία 10 χρονών στην Κέρκυρα, όπου οι γονείς του, με καταγωγή από το Δέρβενο, είχαν καταφύγει το 1912. Στο νησί δούλεψε για πέντε χρόνια σε ζαχαροπλαστείο, και μετά ήρθε η μετακόμιση στην Αθήνα. Στα Γιάννενα ήρθε για συναισθηματικούς λόγους, λόγω της γειτνίασης με την Κέρκυρα και το Δέρβενο.
Το κατάστημα όπου στεγάζεται σήμερα το κεντρικό «Διεθνές», στα τέλη της δεκαετίας του ’40 ήταν ο στάβλος για τα άλογα του ξενοδοχείου «Ίλιον». Σε αυτόν τον πρώην στάβλο, επιλέγει να φτιάξει την επιχείρησή του. Η αρχή ήταν λίγο δύσκολη. «Στην αρχή δεν πήγαινε καλά γιατί τις νοικοκυρές δεν τις τιμούσε να παίρνουν έτοιμα γλυκά. Οι πρώτοι πελάτες μας ήταν αξιωματικοί και δημόσιοι υπάλληλοι από άλλες περιοχές. Σιγά σιγά ‘έπιασε’. Κάτι ανάλογο δεν υπήρχε εκείνη την εποχή. Τα Γιάννενα ήταν συνηθισμένα στα γλυκά ταψιού, κι όχι στη ζαχαροπλαστική γαλλικού τύπου» μας λέει ο Βασίλης Τσιμής, που έχει αναλάβει την επιχείρηση του πατέρα του από το 1980.
Στο μενού του «Διεθνές» εκτός από τα γλυκά, μπήκαν μετά από λίγα χρόνια, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, και τα παγωτά. Αρχικά υπήρχαν τέσσερις γεύσεις (κρέμα, σοκολάτα, καϊμάκι και «κασάτο»). Σταδιακά προστέθηκαν και άλλες γεύσεις, όπως το κάστανο. Το μυστικό των παγωτών του «Διεθνές»; «Χρησιμοποιούμε παλιού τύπου μηχανές και σαλαμούρα. Το παγωτό μας είναι παχύ. Οι συνταγές δε είναι παλιές. Για το καϊμάκι μας, βάζουμε πρόβειο γάλα και σαλέπι» αναφέρει ο κ. Τσιμής.
Η πρώτη ανακαίνιση στο «Διεθνές» γίνεται το 1967. Τότε το εργαστήριο που υπήρχε στον πίσω χώρο του καταστήματος, μεταφέρεται στην πλατεία Πάργης (όπου παρέμεινε μέχρι το 1990), και το «Διεθνές» «ξεφορτώνεται» τα μαρμάρινα τραπεζάκια, τις ξύλινες μαύρες καρέκλες και το ντόμινο πλακάκι και «εκμοντερνίζεται» με ταπετσαρίες και καθρέφτες. Παρέμεινε όμως καφέ-ζαχαροπλαστείο.
Εποχή δικτατορίας, και ο πατέρας του δραστηριοποιούνταν και στο κέτερινγκ αναλαμβάνοντας κατά διαστήματα διάφορες εκδηλώσεις. Μεταξύ άλλων αναλάμβανε τις εκδηλώσεις των συνταγματαρχών, όταν κάποιος από αυτούς ερχόταν στα Γιάννενα. «Στο εργαστήριο, όταν φτιάχναμε προϊόντα για αυτούς, είχαμε μέσα δύο τρεις ασφαλίτες που ήλεγχαν την παραγωγή. Η τελική δοκιμή για το αν όλα ήταν εντάξει, ήταν να φάει ο γιος του αφεντικού. Οπότε, καταλαβαίνετε, δοκίμαζα τα πάντα» λέει.
Τα χρόνια κύλησαν και το 1970 ήρθε η περίφημη πουτίγκα, η οποία έγινε η αγαπημένη των φοιτητών. «Έβλεπες όλο τον φοιτητόκοσμο να τρώει πουτίγκες» μας λέει ο κ. Τσιμής. Με την πουτίγκα δεν μεγάλωσαν μόνο οι φοιτητές αλλά και πολλοί Γιαννιώτες που είχαν συνήθεια μετά το σινεμά στο κέντρο της πόλης να πηγαίνουν στο «Διεθνές» για να γλυκαθούν και να αναλύσουν αν τους άρεσε ή όχι η ταινία. Με το κλείσιμο των σινεμά του κέντρου, η συνήθεια άρχισε να εγκαταλείπεται. «Πολλοί από τους φοιτητές του παρελθόντος, επαγγελματίες σήμερα και εργαζόμενοι, επισκέπτονται το ‘Διεθνές’, το φοιτητικό τους στέκι, για να θυμηθούν τα παλιά» μας λέει ο κ. Τσιμής.
Μπορεί η πουτίγκα να ήταν το αγαπημένο γλυκό των νέων, αλλά το γκατώ είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση. Όσο για το «Διεθνές», συνεχίζει να συγκεντρώνει διάφορο κόσμο: από φοιτητές και οικογένειες μέχρι πολιτικούς, συνταξιούχους και ποδοσφαιρόφιλους. «Το κεντρικό ‘Διεθνές’ έγινε και ποδοσφαιρικό στέκι με τους ολέδες. Τον καφέ αυτόν, που εμείς τον ανακαλύψαμε, τον είχε βίτσιο ο κ. Σεπετάς με τα έπιπλα, ο μπαμπάς Σεπετάς που λέμε. Και έτσι βγήκε ο ολές» τονίζει.
Σήμερα το κεντρικό «Διεθνές» μπορεί να μην έχει την αίγλη που είχε πριν από 20 χρόνια, αποτελεί όμως ιστορικό σημείο αναφοράς για την πόλη (και από το καλοκαίρι μάλιστα… άκαπνο σημείο αναφοράς).
http://www.agon.gr/news/121/ARTICLE/4934/2010-01-29.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου