Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης. Ο χαρακτήρας τους είναι έντονα πολιτικός και στο αποτέλεσμά τους θα αποτυπωθεί το εάν η κυβέρνηση και το μπλοκ εξουσίας θα συνεχίσει την επίθεσή του ή θα βγει από τη μάχη αυτή αδυνατισμένο, αν εκφραστεί η οργή μας σε αριστερή κατεύθυνση με ενισχυμένες τις τάσεις αμφισβήτησης του συστήματος που γεννιούνται στην κοινωνία.
Eίναι ολοφάνερο πως η λεηλασία του δημόσιου πλούτου και του εργατικού εισοδήματος, η απόλυτη εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, η πτώχευση και η προλεταριοποίηση μικρών και μεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών και αγροτών είναι και θα είναι η πραγματικότητα της χώρας στο εξής για πολλά χρόνια. Η χώρα βρίσκεται δηλαδή επί της ουσίας σε καθεστώς πτώχευσης και οι πιστωτές της υπαγορεύουν τους όρους για τη συνέχιση της πίστωσης. Για να παρέχουν νέες πιστώσεις απαιτούν περεταίρω λεηλασία των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων και αναίρεση όλων των κατακτήσεων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Έτσι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη ΝΔ και ΛΑΟΣ, κατακρεουργεί τα εργατικά δικαιώματα με τη μείωση μισθών και συντάξεων, την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και προσφέρει στους κεφαλαιοκράτες το χαμηλό εργατικό κόστος που έχουν ανάγκη για να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη τους. Ληστεύει τους εργαζόμενους με την άγρια φορολόγηση, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση στις συντάξεις, τη στέρηση πόρων για την ικανοποίηση των αναγκών σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες για να φροντίσει τις απαιτήσεις των ελλήνων και ξένων κεφαλαιοκρατών – δανειστών.
Από αυτές τις εκλογές οι υποψήφιοι της ιερής συμμαχίας του κεφαλαίου και των τραπεζιτών-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΝΔ πρέπει να καταδικαστούν με κάθε τρόπο.
Ταυτόχρονα πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στην «τρόικα» κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, για να ανατραπεί το μνημόνιο και όσοι το στηρίζουν.
Δυναμώνοντας ταυτόχρονα τις ανυπότακτες μάχιμες εργατικές αριστερές φωνές που θέλουν να εκφραστεί η αμφισβήτηση και η λαϊκή οργή από τα αριστερά σε μια αντιδιαχειριστική λογική και όχι σε μια λογική που αφήνει περιθώρια να γίνει η αριστερά και οι αριστεροί «δωρητής αίματος» στο μπλοκ εξουσίας , ντόπιας και μη που θα εφαρμόσει στα πλαίσια του Καλλικράτη την πολιτική του Μνημονίου, του ΔΝΤ και της ΕΕ. Με την πολιτική της εξυπηρέτησης του χρέους που κάθε άλλο λύνει το πρόβλημα απεναντίας το αυξάνει και Θα συνεχίζει να το αυξάνει.
Καθώς για εμάς είναι ξεκάθαρο πως ο Καλλικράτης είναι το μακρύ χέρι του μνημονίου και του ΔΝΤ στην τοπική διοίκηση γιατί για αυτοδιοίκηση είναι δύσκολο να μιλάμε με τις διαταγές του ΔΝΤ να κρέμονται σαν το πέλεκυ πάνω από το κεφάλι μας, πάνω από το κεφάλι του Ελληνικού λαού.
Κύριες πλευρές της μεταρρύθμισης του «Καλλικράτη» είναι η αντιδραστική αναδιάρθρωση του αστικού κράτους σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, η προσπάθεια απάντησης του συστήματος στην κρίση όσον αφορά βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής σε θέματα οικονομίας, εργασίας και καταστολής, η ανασυγκρότηση και θεσμική θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος και η εντατικότερη εκμετάλλευση του αστικού χώρου και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο «Καλλικράτης» φιλοδοξεί να αποτελέσει μοχλό ενός συνολικότερου επανασχεδιασμού του κράτους για τη συγκρότηση ισχυρών διοικητικών ενοτήτων, που θα διαμορφώνουν οικονομίες κλίμακας με στόχο την καπιταλιστική διαχείριση και τη δημιουργία προϋποθέσεων τοπικής ανάπτυξης και αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, η περαιτέρω ερήμωση της υπαίθρου και η ανισομετρία μεταξύ φτωχών και πλούσιων περιφερειών αποτελούν πτυχές του.
Η πρόταση μας είναι ανοικτή σε κάθε αριστερή και όχι μόνο φωνή και δύναμη που έχει ως στόχο να συγκρουστεί και να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση. Κυρίως όμως είναι ανοικτή στο κόσμο της εργασίας, σε όλους όσους αγωνίστηκαν να σώσουν τα δικαιώματα τους, στο κόσμο της νεολαίας που ζουν το αδιέξοδο της ανεργίας, τους κτηνοτρόφους που αγωνίζονται να σώσουν την ΔΩΔΩΝΗ από τα χέρια των αρπακτικών του κεφαλαίου.
Γνωρίζοντας πως οι εκλογές δεν πρόκειται να αλλάξουν ριζικά την κατάσταση πως τα πάντα περνάνε μέσα από την ενίσχυση του λαϊκού εργατικού αγώνα μέσα από μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα με χειραφέτηση από γραφειοκρατικές δεσμεύσεις μηχανισμών, της αμφισβήτησης και της ρήξης με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της άμεσης δημοκρατίας των μαζικών γενικών συνελεύσεων και της αγώνων που αποφασίζονται και ελέγχονται από την εργαζόμενη πλειοψηφία.
Το εργατικό αλλά και το κίνημα των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων που μπορεί να απαντήσει στην κρίση θα είναι οραματικό, αντικαπιταλιστικό, συγκρουσιακό και θα υπερασπίζεται όχι μόνο τα σημερινά συμφέροντα των παραγωγών του πλούτου, αλλά την κοινωνική τους απελευθέρωση ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Παλεύουμε για ένα κίνημα που θα υπερασπίζεται όλες τις κατακτήσεις, διεκδικώντας παράλληλα όλο τον πλούτο που παράγουμε. Θα υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές και λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα, και θα αντιμετωπίζει τον σημερινό «κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό» διεκδικώντας τελικά την ίδια την εξουσία των εργαζόμενων .Θα υπερασπίζεται κάθε ανάγκη της εργατικής τάξης, το δικαίωμα να μην δολοφονείται καθημερινά σε δουλειές σφαγεία, να μην δηλητηριάζεται από μια παραγωγή που στο όνομα του κέρδους καταστρέφει και τον άνθρωπο και το περιβάλλον, διεκδικώντας να βάλει τελικά στην θέση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης την συλλογική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Αυτός ο διαφορετικός δρόμος μπορεί να οδηγήσει σε νικηφόρες αναμετρήσεις και στην ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης. Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της εργασίας και λέμε ότι μπορούν τα πράγματα μέσα στην κοινωνία να είναι αλλιώς. Για να συγκροτήσουμε ένα διαρκές αντίπαλο δέος, μια πανίσχυρη και μαχητική ενότητα που θα υψώσει τείχος υπεράσπισης, αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης. Για την ταξική αναγέννηση του εργατικού κινήματος, για τον κοινό αγώνα όλων των εργαζόμενων με τη γενιά του ελαστικού ωραρίου και της ανασφάλιστης εργασίας, τον κόσμο των αποκλεισμένων, τους δεκάδες χιλιάδες ανέργους -απολυμένους και τη φτωχομεσαία αγροτιά .
Γνωρίζοντας πως εν τέλει όλα θα μείνουν στην μέση του δρόμου αν οι εργαζόμενοι δεν κατακτήσουν την εξουσία τους οικοδομώντας ένα σύστημα περά από το καπιταλισμό με συλλογική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Αυτό που ονομάστηκε σοσιαλισμός- κομμουνισμός που ανεξάρτητα από το τέλος τους τα πειράματα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» μας προσφέρουν πολύτιμη εμπειρία.
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΉΠΕΙΡΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου