Όλοι στην πανεργατική απεργία της 1 Δεκέμβρη 10.30 ΕΚΙ

Θα ανατρέψουμε και την κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου, θα σπάσουμε την χούντα κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ

Όλοι στην απεργία της 1 Δεκέμβρη 10.30 ΕΚΙ   

Η χώρα οι εργαζόμενοι-Έλληνες και ξένοι- καθώς και τα φτωχά μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου βιώνουν με το πλέον δραματικό τρόπο τις επιπτώσεις της κρίσης. Μικρομάγαζα και εργοστάσια κλείνουν, το  «νέο» φρούτο της εφεδρείας οδηγεί σε απόλυση εργαζόμενων ακόμη και στο στενό δημόσιο τομέα. Εκατοντάδες χιλιάδες οι άνεργοι που οδηγούνται στην φτώχια και στην εξαθλίωση. Εμφανής η απόπειρα τεράστιας υποτίμησης της εργατικής τάξης με στόχο την κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Η κεφαλαιοκρατική βαρβαρότητα σε όλη της το μεγαλείο και σε όλα τα επίπεδα.

Η κυβέρνηση του Παπαδήμ(ι)ου των λαϊκών και εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων που δεν είναι εκλεγμένη αλλά είναι αποτέλεσμα κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος είναι μια μηχανή ταξικού πολέμου για να αποτρέψει  την εργατική εξέγερση. Μια κυβέρνηση με στόχο την φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων υποτελής στα μεγάλα ξένα και ντόπια αφεντικά. Μια κυβέρνηση τραπεζιτών και φασιστών του ΛΑΟΣ.  Που με το όπλο του πιο ταξικού προϋπολογισμού σπέρνει την εξαθλίωση όχι πια στο 20% ή στο 30% του λαού αλλά στην συντριπτική του πλειοψηφία. Στην ίδια γραμμή των ταξικών προϋπολογισμών που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους και οι περιφερειακοί προϋπολογισμοί, όπως ο προϋπολογισμός της περιφέρειας Ηπείρου.     

Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για τον λαό και τους εργαζόμενους.  Μα την ίδια στιγμή δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολα και για τα αφεντικά μας, τα ντόπια και τα ξένα αφεντικά μας. Από την μια η κρίση τους βαθαίνει και μετά τις χώρες του νότου αγκαλιάζει το σύνολο της ΕΕ.  Αφήνοντας ανοικτό το δίλημμα για το τι μέλει γενέσθαι με την ΕΕ και το ευρώ. Οξύνοντας τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, ναι μπορούμε να το πούμε: Η ΕΕ όπως την βιώσαμε στο πετσί μας δεν θα ξαναυπάρξει, αυτό δεν συνεπάγεται πως γλυτώσαμε από την πανευρωπαϊκή φυλακή των λαών και των εργαζομένων, κάθε άλλο, μπορεί τα πράγματα να πάρουν ακόμη πιο ολοκληρωτικά, αντιδραστικά χαρακτηριστικά. 

 Ενώ παρόλη την σχετική ύφεση των τελευταίων ημερών των εργατικών αγώνων  ύστερα από την 48ωρη απεργία του Οκτωβρίου και την εξέγερση στις παρελάσεις, οι εργατικές αντιστάσεις παραμένουν παρόν με κόμβο του πολύμορφου κινήματος του «δεν πληρώνω». Η εργατική πίεση και αντίσταση έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και δήμοι έχουν μπει στο παιχνίδι αρνούμενοι να κόψουν το ρεύμα σε ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι. Δυστυχώς ο δικός μας Δήμος φάνηκε τόσο λίγος και τόσο υποταγμένος στις κυβερνητικές του επιλογές που απλώς ζήτησε δια επιστολής  να μην κοπεί το ρεύμα.

Για αυτό το λόγο η επιτυχία  απεργία ενάντια σε αυτό τον αντιλαϊκό, ταξικό προϋπολογισμό, η απεργία της  1^ης Δεκέμβρη είναι καθοριστική για την έκβαση των ταξικών και λαϊκών αγώνων σε μια περίοδο που η κρίση βαθαίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.   

Είναι νομίζουμε κοινή διαπίστωση πως  δεν φτάνουν οι εργατικοί αγώνες και τα κινήματα ανυπακοής και «δεν πληρώνω». Επιβάλλεται να υπάρξει ένα ταξικό προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, μια πρωτοπόρα μαχόμενη ταξικά προσανατολισμένη αριστερά που θα ενώσει την εργατική τάξη και τον αγωνιζόμενο λαό για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των μονοπωλίων.

Με κατεύθυνση να μην πληρώσει άλλο ο εργαζόμενος λαός το φαγοπότι τους. Και αυτό θα συμβεί αν διαγράφει τελείως το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό χρέος. Αν κρατικοποιηθούν οι τράπεζες- όχι τα καπιταλιστικά  χρέη τους- με εργατικό- κοινωνικό έλεγχο. Όχι μόνο να μη ιδιωτικοποιηθούν αλλά να κρατικοποιηθούν οι στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.

Να οικοδομηθεί ένα νέο τύπου συνεταιριστικός τομέας με βάση τους πρωτοβάθμιους παραγωγικούς συνεταιρισμούς παραγωγών-καταναλωτών που θα αναλάβει την πρωτοβάθμια παραγωγική διαδικασία, η ΔΩΔΩΝΗ αποτελεί ένα πείραμα που μπορεί να προσφέρει πολλά. Αντίστοιχοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί μπορούν να υπάρξουν τόσο στο δευτερογενή, όσο και στο τριτογενή τομέα.

Κατά αυτόν τον τρόπο η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας θα αποκτήσει τέτοια ποιοτικά χαρακτηριστικά, που όχι μόνο θα θρέψει τον Ελληνικό λαό σε αυτές τις εποχές των ισχνών αγελάδων, αλλά θα δημιουργήσει τις δομές για μια άλλου τύπου οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη πέρα από τον καπιταλισμό.

Τα παραπάνω όμως δεν μπορούν να συμβούν μέσα στην φυλακή της ΕΕ, του ευρώ και του ΝΑΤΟ. Άρα ένα τέτοιο λαϊκό, εργατικό  κίνημα- μέτωπο ανατροπής θα πρέπει να βάλει ζήτημα άμεσης εξόδου μας από τους διεθνείς καπιταλιστικούς- ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς- οργανώσεις.

Και τούτο κακά τα ψέματα δεν μπορούν να συμβούν πάρα μόνο αν η εξουσία και  η κυβέρνηση δεν βρίσκεται στα χέρια των εργαζόμενων, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Άρα η πάλη του λαού και των εργαζόμενων  δεν μπορούν παρά να αναμετρηθούν με το ζήτημα της εξουσίας και κατά συνέπεια η αριστερά- αυτή η υπαρκτή αριστερά της χώρας μας, που είναι  με όλα τα προβλήματα της είναι η πιο δυνατή και μαχόμενη αριστερά- πρέπει να δράσει από κοινού στο κίνημα, βάζοντας ζήτημα ανατροπής των κυβερνήσεων του κεφαλαίου-της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΔΝΤ.  Βάζοντας ζήτημα μιας άλλης εξουσίας, της εξουσίας της εργατικής τάξης, της εξουσίας των εργατικών συμβουλίων.             

 

ΔΡΑΣΥ-Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο