Ετούτη η δημοτική αρχή του κ. Γκόντα δεν έχει τον θεό της, δεν έχει προηγούμενο, ούτε που λέει να σταματήσει τον κατήφορο. Ότι πολυτιμότερο διαθέτει ετούτος ο ευλογημένος τόπος από φυσικές ομορφιές και ανθρώπινη δημιουργία τόβαλε να το καταστρέψει προσφέροντάς το βορά στο αδηφάγο παρασιτικό κεφάλαιο.
Μήπως και τούτη η δημοτική αρχή δεν επιλέχτηκε από εμάς τους Γιαννιώτες;; Η μήπως πάλι αντί για δημοτική αρχή εκλέξαμε αδίσταχτους εργολάβους που βάλθηκαν να κάνουν με αντιπαροχή ανοσιουργήματα στην μικρή μας πόλη.
Η αλήθεια είναι πως βρήκαμε για τα καλά τον μπελά μας και το χειρότερο είναι πως για όλο αυτό τον χαλασμό εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι.
Από την άλλη γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει σκεπτόμενος ψηφοφόρος που να συμφωνεί με το οικονομικό όργιο της δημαρχίας Γκόντα να ξεπουλάει όσο όσο την περιουσία της Γιαννιώτικης κοινωνίας.
Μέσα από τα γρανάζια αυτής της ολέθριας πολιτικής ο μοναδικός πνεύμονας στο κέντρο της πόλης, ο Κουραμπάς μας, θάφτηκε κάτω από χιλιάδες κυβικά μέτρα τσιμέντου. Η πολύτιμη αυτή ανάσα της πόλης πνίγηκε. Οι πολίτες δεν μπορούν πλέων να αναπνεύσουν την ευωδιά των υπεραιονόβιων δένδρων του.
Αδυνατούν οι Γιαννιώτες να ξαποστάσουν κάτω από τον πυκνό ίσκιο της καστανιάς και του τίλιου. Ο κουραμπάς με το Ξενία, αυτός ο δικός μας παράδεισος, παραδόθηκε έρμαιο και με την βοήθεια των ΜΑΤ σε αεριτζήδες καμπραδόρους. Εκεί ήταν το δικό μας στέκι, το μεγάλο μας σπίτι ο απέραντος κήπος μας. Εκεί ρεμβάζαμε παίρνοντας βαθιές ανάσες ζωής και ανακούφισης.
Στην θέση αυτού του πανώριου έργου της φύσης ένα τσιμεντένιο τέρας κάθισε πάνω στην καρδιά μας. Το οικοδομικό τερατούργημα που φύτεψαν πέρα από τον βάναυσο βιασμό της φύσης είναι και φορτωμένο μύριες αρχιτεκτονικές παρανομίες. Λειτουργεί χωρίς άδεια και ηλεκτροδοτείται από ηλεκτρογεννήτρια που πνίγει με καυσαέριο την γειτονιά.
Λίγα μέτρα παρακάτω μια τσιμεντένια έρημος έγινε η δική μας πλατεία. Ο τόπος που αράζαμε τις σκέψεις, σεργιανάγαμε τα ονειρά μας, παίζαν τα παιδιά μας και κάναμε τις εκδηλώσεις, χάθηκε. Τσιμέντο πάνω στο τσιμέντο και χώμα λίγες πιθαμές. Άντε τώρα εσύ να συμβιβαστείς με λίγα δενδράκια θαμμένα σε γλάστρες που δεν έχουν που να απλώσουν τα πόδια τους.
Και το φουγάρο του παργκιγκ να σκορπάει αποπνιχτικούς ρίπους καυσαερίων στην ατμόσφαιρα. Και να σκεφθείς φίλε Γιαννιώτη πως το έργο αυτό έγινε για να λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα στο κέντρο της πόλης και έτσι να ανακουφίσει την περιοχή από του κυκλοφοριακούς ρίπους!! Αυτά και πολλά άλλα μας έλεγαν νυν και τέως δημοτικοί άρχοντες για να ξεπουλήσουν την πλατεία μας, την φιλόξενη αυτή βεράντα απ’ όπου αγναντεύαμε τις ομορφιές της πόλης. Αλήθεια τι μελαγχολία και πόση αγανάκτηση!
Δίπλα στην πλατεία η ΟΑΣΗ ζει τον δικό της Γολγοθά, θύμα και αυτή των ίδιων μηχανισμών κερδοσκοπικής μανίας. Ο δήμος την έδωσε πεσκέσι σε επιχειρηματία με το επιχείρημα πως η ενοικίαση θα έφερνε χρήματα που θα αξιοποιούσε για ανάγκες της πόλης. Και εδώ άλλη κακοποίηση του φυσικού τοπίου που τραυμάτισε το διατηρητέο οικοδόμημα του εκλεκτού αρχιτέκτονα κ. Άρη Κωνσταντινίδη. Η κατάληξη αναμενόμενη. Ο επιλεγμένος ενοικιαστής που χρώσταγε τα μαλλιοκέφαλά του τα πήρε όλα κι’ έφυγε χωρίς να πληρώσει φράγκο εκθέτοντας την δόλια δημοτική αρχή. Μα θα μου πείτε εσείς τώρα, έχει ανάγκη ο φούρνος από γάνες;
Σήμερα ένα χρόνο μετά και αφού η δημοτική αρχή το καλοσκέφτηκε βγάζει και πάλι στο σφυρί την ιδιοκτησία των δημοτών ψάχνοντας νέο ενοικιαστή, με την ελπίδα πως αυτή την φορά θα γλιτώσει την απάτη!
Η αλήθεια όμως συμπολίτες είναι πως όταν η δημόσια περιουσία παραδίνεται βορά στις κερδοσκοπικές διαθέσεις ιδιωτών, εκείνος που λεηλατείται ασφαλώς και δεν είναι ο κάθε δήμαρχος αλλά ο ίδιος ο λαός, οι πολίτες αυτού του τόπου.
Ο λαός λεηλατείται γιατί του στερείται η δυνατότητα να αξιοποιεί την ιδιοκτησία του για τις δικές του ανθρώπινες, κοινωνικές, και πολιτισμικές του ανάγκες. Τον χώρο τον θέλει όπως τον ήξερε. Ένα χώρο φιλικό, προσιτό, αφιλοκερδή έξω από τον βραχνά την κερδοσκοπικής μανίας. Ένα χώρο όπου στο κέντρο της πόλης θα ανταμώνουμε φίλοι, αγαπημένοι, νέοι, μεγαλύτεροι, με λίγα λόγια θα κινείται ολάκερη κοινωνία. Εκεί να κουβεντιάζουμε, να κάνουμε μαζί με άλλους σχέδια και να πλάθουμε όνειρα για το παρόν και το μέλλον της όμορφης πόλης μας. Εκεί να καυγαδίσουμε κι’ εκεί να αγαπιόμαστε. Εκεί στην λύπη εκεί και στην χαρά μας. Μια όαση ζεστής επικοινωνίας όπου νοικοκύρης θα είναι η αναψυχή, ο πολιτισμός, η ανθρώπινη δημιουργία και η λαϊκή μας παράδοση.
Φτάνει πια χορτάσαμε τα «καλούδια» της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης, καιρός να δημιουργήσουμε κοινωνικές οάσεις για να ζήσουμε και λίγες στιγμές σαν άνθρωποι.
Αυτός ο ξεπεσμός της δημοτικής αρχής που φέρνει χαλασμό για τον λαό και τεράστια κέρδη για όσους ανέλαβαν εργολαβικά την ζωή μας, πρέπει να τελειώσει. Και θα τελειώσει μόνον και όταν εμείς οι πολίτες συνειδητοποιώντας την δική μας δύναμη πάρουμε αποφασιστικά και αγωνιστικά στα χέρια μας την υπόθεση.
Η αίθουσα των δημοτικών συνεδριάσεων πρέπει να πλημμυρίζει από ενεργούς πολίτες που αγωνιούν και αγωνίζονται για τα λαϊκά προβλήματα, για το παρόν και το μέλλον της όμορφης πόλης μας.
Δεν πάει άλλο - Δεν χωράει πια κανείς εφησυχασμός - Κάθε δική μας ολιγωρία θα ακολουθείται και από ένα ακόμη καίριο πλήγμα σε βάρος της πόλης και της ζωής μας.
Κάθε δημοτική παρανομία πρέπει να γεννάει και έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό, ξεσηκωμό που θα αναδεικνύει τις νέες υγιείς λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς που δυναμικά θα διεκδικούν την δημοτική αρχή για να έρθουν καλλίτερες μέρες για τον δοκιμασμένο τόπο μας.
Φλεβάρης 2009 Δ.Ρ.Α.ΣΥ. ΝΟ.Ρ.Α.ΣΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου