Βρισκόμαστε σήμερα 5 μήνες περίπου από τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές και 3 μήνες περίπου από την ανάληψη των καθηκόντων των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβούλων.
Είχαμε τονίσει και προεκλογικά ότι οι νέοι Δήμοι και οι Περιφέρειες είναι η πιο αντιδραστική δομή του αστικού κράτους που θα εφαρμόσουν όλες τις αντιδραστικές τομές του κάθε φορά επικαιροποιημένου Μνημονίου. Μέρος της πολιτικής του Μνημονίου θα εφαρμόζεται πλέον από τους Δήμους και την Περιφέρεια απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Ο Παγκόσμιος Ιμπεριαλισμός σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τη ίδια του την αναρχία. Οι αντιθέσεις του παίρνουν διαστάσεις εκρηκτικές, τέτοιες που μπορούν να φτάσουν την πολιτική τους στον παγκόσμιο πόλεμο.
Η υπερσυσσώρευση πλούτου και παραγόμενης υπεραξίας είναι τέτοια που η αναζήτηση νέων αγορών πλέον δεν μπορεί να γίνει με διακρατικές συμφωνίες αλλά με καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων με όλα τα μέσα ακόμα και κρατών για την συγκράτηση της πτώσης του ποσοστού κέρδους των μεγάλων καπιταλιστών όπου γης.
Αυτές τις μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας παγκόσμιας καταστροφής με τις εξελίξεις στην Ιαπωνία. Οι επιπτώσεις για τους λαούς είναι απρόβλεπτες, ενώ διάφοροι αστοί οικονομολόγοι αυτή την καταστροφή τη θεωρούν ευκαιρία (χωρίς πόλεμο αλλά με φυσική καταστροφή) για καινούρια κέρδη στην ανοικοδόμηση της Ιαπωνίας. Κατέρρευσε ωστόσο στη συνείδηση των λαών το θαύμα της τεχνολογίας των καπιταλιστών και της πλήρους ιδιωτικοποίησης των πάντων και κύρια των προϊόντων κοινής ωφέλειας. Το σύνθημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» μετατρέπεται σε «Σοσιαλισμός ή θάνατος».
Το προηγούμενο διάστημα συντελέστηκαν και συντελούνται μεγάλες εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, στη Λιβύη αλλά και σε όλο τον Αραβικό κόσμο. Η πληροφόρησή μας είναι ανεπαρκής για συμπεράσματα όσον αφορά στις αιτίες αλλά και στην έκβασή τους. Το ποιες δυνάμεις συγκρούονται είναι συγκεχυμένο. Το παρακολουθούμε με ενδιαφέρον ελπίζοντας να έχει κατάληξη υπέρ της εργατικής τάξης και των λαών της περιοχής και όχι αίμα υπέρ των αντιθέσεων του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και των μεγαλύτερων κερδών από τον έλεγχο του πετρελαίου.
Στην Ελλάδα η αστική τάξη βρίσκεται στη δίνη αυτής της παγκόσμιας κρίσης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει αυτή την ευθύνη: να σώσει ένα κομμάτι της αστικής τάξης στην Ελλάδα και να καταστρέψει βίαια ό,τι της δημιουργεί πρόβλημα στην αύξηση των κερδών της.
Πρώτη η εργατική τάξη βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα αυτής της καταστροφής. Δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση εδώ και δεκαετίες στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της. Βρίσκεται αντιμέτωπη με τη φυσική και ηθική εξόντωση, τη φτώχεια, την πείνα και την εξαθλίωση.
Με άλλοθι την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μπήκε στο μηχανισμό στήριξης και η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα βιώνουν την τριμερή κατοχή της Ε.Ε., της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ. Η χώρα βρίσκεται σε διαρκή επιτήρηση. Η κυβέρνηση με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ κατακρεουργεί τα εργατικά δικαιώματα και οδηγεί την χώρα σε καθεστώς πτώχευσης και επί της ουσίας οι πιστωτές υπαγορεύουν τους όρους για τη συνέχιση της πίστωσης.
Οι κεφαλαιοκράτες απαντούν στην πτώση του ποσοστού κέρδους βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων με την εκτίναξη της ανεργίας, τη χειροτέρευση των αμοιβών και όρων εργασίας, το χτύπημα των ασφαλιστικών και όλων των άλλων δι8ακιωμάτων.
Η αρπαγή του δημόσιου πλούτου και του εργατικού εισοδήματος, η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, η πτώχευση των μικρών και μεσαίων αγροτών και ΕΒΕ είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε στη χώρα μας και θα είναι και στο εξής για πολλά χρόνια.
Για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά σπάει οι κοινωνικός ιστός που δημιουργούνται προϋποθέσεις διαμόρφωσης άλλων κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων.
Γίνεται ωστόσο σαφές πως η επίλυση οποιουδήποτε άμεσου προβλήματος της εργατικής τάξης και του λαού συνδέεται με το πρόβλημα της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και την μείωση των ελλειμμάτων, που δυσκολεύει ακόμα παραπέρα μικρές κατακτήσεις των εργαζομένων στα πλαίσια του συστήματος.
Κατά συνέπεια η άμεση ικανοποίηση όλων των αιτημάτων των εργαζομένων, των μικρών και μεσαίων ΕΒΕ και αγροτών αλλά και η βελτίωση των συνθηκών ζωής του λαού της Περιφέρειάς μας εξαρτάται από τη μονομερή διαγραφή ή τη συνέχιση της εξυπηρέτησης του χρέους.
Πέρα από τις οποιεσδήποτε διαφορές τους, η κυβέρνηση και όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό υψώνουν κοινό μέτωπο κατά των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Έχει στηθεί ολόκληρος μηχανισμός από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ΜΜΕ για την κατασυκοφάντηση των αγώνων των εργαζομένων. Το φαινόμενο αυτό το συναντούμε στον αγώνα των νοσοκομειακών γιατρών, τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες, των μεταναστών εργατών, αλλά και του κινήματος άρνησης πληρωμής στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στα διόδια και η ποινικοποίηση των αγώνων αυτών.
Στόχος είναι η αποφυγή δημιουργίας ενιαίου μετώπου εργαζομένων σε κλάδους και επιχειρήσεις κύρια του δημόσιου τομέα και η φασιστικοποίηση της ζωής εκμεταλλευόμενη τις έντεχνα δημιουργούμενες αντιθέσεις μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Αποτελεί ωστόσο και απάντηση της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού απέναντι στη γενική κατακραυγή της εργατικής τάξης και του λαού.
Η κατάσταση του εργατικού κινήματος στις μέρες μας σχετίζεται άμεσα με την ίδια την κρίση του συστήματος. Στη βάση του η συνδικαλιστική γραφειοκρατία μέρος του αστικού μπλοκ, έχει οδηγήσει σε εκφυλισμό την ικανότητα του συνδικάτου να διεκδικεί είτε ως κλάδος είτε ως σύνολο ακόμα και ζητήματα που παλαιότερα ήταν λόγοι συγκρότησης ενός καταστατικού και ύπαρξης του σωματείου. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι κύριο στοιχείο που οδηγεί στην αδράνεια σωματεία και ομοσπονδίες.
Η ανάγκη ύπαρξης ορισμένων εξ αυτών αμφισβητήθηκαν στο παρελθόν με αποτέλεσμα ούτε οι ταξικές δυνάμεις σήμερα να μπορούν να παίξουν έστω και συνδικαλιστικό ρόλο οργανώνοντας την πάλη των εργαζομένων συντονιζόμενοι με άλλους κλάδους ή με ομοσπονδίες για την ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων μέσα σε αυτές ώστε αγωνιστικά και ταξικά να εκφράζεται η ηγεσία του στις σημερινές συνθήκες. Παραδοσιακά ταξικά σωματεία να παραδίνονται στις γραφειοκρατίες αλλά και σε δυνάμεις ταξικές που κάνουν το συνδικάτο κόμμα και χωρίζουν τους εργάτες στη βάση της πολιτικοϊδεολογικής τους θέσης και όχι της ταξικής – εργατικής.
Αυτή η άποψη συνετέλεσε και στον εκφυλισμό συνολικά του συνδικαλιστικού κινήματος των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων. Αυτή είναι η αστική ιδεολογία στο εργατικό κίνημα.
Η συμμαχία με δυνάμεις που αντιλαμβάνονται αυτό το σοβαρό πρόβλημα που έχει το συνδικαλιστικό κίνημα είναι προϋπόθεση για την παραπέρα ενεργοποίηση των Α’βάθμιων και Β’βάθμιων οργανώσεων της τάξης για την ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων στα συνδικάτα.
Οι ταξικές δυνάμεις αντιλαμβάνονται πως η μόνη απάντηση βρίσκεται σε ένα πλατύ συντονισμό σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών στη βάση των προβλημάτων για την ανατροπή αυτής της κατάστασης ενάντια στον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Η ενότητα των εργατών στη βάση των προβλημάτων προϋποθέτει λειτουργία των οργάνων των σωματείων, με συνεδριάσεις ΔΣ, με συνελεύσεις μελών και διεκδικητικό πλαίσιο δράσης για την αποφυγή γραφειοκρατικής λειτουργίας των διοικήσεών τους. Πρέπει ωστόσο να παρατηρήσουμε με σοβαρότητα και ορισμένες περιπτώσεις και γεγονότα σε αντιλήψεις που είναι ξένες προς τις ταξικές δυνάμεις στα συνδικάτα. Να μην εφαρμόζονται ούτε καν αρχές και ηθικές. Δεν μετρούνται ψηφοδέλτια στις κάλπες, ανατρέπονται συσχετισμοί από εφορευτικές επιτροπές, εκλέγονται όποιοι έχουν οριστεί με το έτσι θέλω και αυτό είναι στοιχείο που θα το βρίσκουμε μπροστά μας.
Η κατάσταση της εργατικής τάξης και του λαού της περιοχής μας είναι τραγική. Βιώνουμε σκηνές κινηματογραφικού πλάνου στη ζωή και στην εργασία του λαού της περιοχής. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 20% και η Επιθεώρηση Εργασίας ασχολείται καθημερινά με επισχέσεις εργασίας. Οι απολύσεις παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις σε κλάδους που πλήττονται από την επίθεση του κεφαλαίου. Μετατρέπονται τα 8ωρα σε τετράωρα με 480 € μισθό το μήνα. Εργοτάξια έκλεισαν για να ξανανοίξουν χωρίς να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Τα δικαστήρια δεν διεκπεραιώνουν εργατικές υποθέσεις για απλήρωτους, για απολυμένους κλπ. Το εργατικό εισόδημα συρρικνώνεται, εργάτες λόγω ανεργίας καταλήγουν σε ενεχυροδανειστήρια. Σοβαρό το πρόβλημα με απλήρωτους λογαριασμούς στη ΔΕΗ – ΟΤΕ – ΝΕΡΟ. Πολλοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν άμεσα το πρόβλημα της έξωσης και άλλοι τις κατασχέσεις σπιτιών. 1.000 μερίδες είναι τα συσσίτια μόνο στα Γιάννενα. Πάρα πολλοί εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι 3, 4 και 5 μήνες και εξακολουθούν να εργάζονται ελπίζοντας ότι μπορούν να σωθούν. Γκέτο τα πιο πολλά εργοστάσια της περιοχής. Άρχισε και πεθαίνει κόσμος από το κρύο στην Αθήνα και αυτό το φαινόμενο θα το αντιμετωπίσουμε και εδώ.
Οι αγρότες βρίσκονται στην χειρότερη κατάσταση των τελευταίων χρόνων. Απαξιώθηκε η παραγωγή τους με την εφαρμογή της ΚΑΠ. Ακαλλιέργητη η γη, ακριβά εφόδια, φτηνό προϊόν. Οι κτηνοτρόφοι από 290.000 αιγοπρόβατα έπεσαν στα 195.000 φέτος και η καταστροφή της ζωικής παραγωγής συνεχίζεται.
460 καταστήματα έκλεισαν από τον Ιούνιο που πέρασε μέχρι σήμερα στα Γιάννενα. Άλλοι κλείνουν και πληρώνουν τα ασφάλιστρα των ταμείων τους από τα κέρδη των προηγούμενων χρόνων.
Όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια εκρηκτική κατάσταση που οδηγεί πολλούς συντρόφους στην άποψη ότι χρειάζεται σπίρτο για να ανάψει εξέγερση.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Όλο το προηγούμενο πεντάμηνο η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, οι αγροκτηνοτρόφοι και τα μικρομεσαία στρώματα της περιοχής μας μέσα από τους αγώνες και τις απεργίες, εκτός από την συμμετοχή τους σ’ αυτές έδειξαν ότι χρειάζονται μια δύναμη πολιτική στην οποία θα εναποθέσουν όλες τους τις ελπίδες για το αύριο. Τα αιτήματά τους τα συνδικαλιστικά και οι στόχοι του συνδικαλιστικού τους φορέα δεν τους επαρκούν. Αντιλαμβάνονται ότι μόνο με πολιτική λύση μπορούν να ανακάμψουν. Αυτό δείχνει και το γεγονός ότι στις πορείες από το Εργατικό Κέντρο τα συνθήματα για ανατροπή της κυβέρνησης πρέπει να συνοδεύονται και από το «ποιοι θα έρθουν». Αυτό είναι και το ζητούμενο από τις δυνάμεις που συμμετέχουν στην ΑΡΠΗ – ΔΡΑΣΥ και στα άλλα ψηφοδέλτια μας στην περιοχή.
Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος εξέφρασαν με ένα τρόπο και τις συνολικότερες αδυναμίες και τις αντιλήψεις των προηγούμενων χρόνων. Είναι πολύ χαλαρές οι σχέσεις μας με μαζικούς χώρους που είναι συγκεντρωμένη εργατική τάξη όπως μεγάλα εργοστάσια για την περιοχή μας όπως η Δωδώνη, ο πτηνοτροφικός, Νιτσιάκος, Πέτσιος, Νοσοκομεία κλπ με αποτέλεσμα ο συντονισμός των σωματείων για τις απεργίες να στηρίζεται σε λίγες δυνάμεις. Παρ’ όλα αυτά είναι νίκη με δική μας παρέμβαση των Σενεγαλέζων εργατών. Είναι νίκη με δική μας προσπάθεια και άλλων κινημάτων η επαναπρόσληψη των εργαζομένων του ΑΤΛΑΝΤΙΚ με άλλη διεύθυνση. Είναι νίκη το γεγονός ότι οι κτηνοτρόφοι ακουμπούν τις σκέψεις και προτάσεις μας, διεκδικούν και φτιάχνουν ένα πανηπειρωτικό κίνημα για να μην πουληθεί η ΔΩΔΩΝΗ και ανατρέπουν ειλημμένες αποφάσεις και η κυβέρνηση και η Αγροτική Τράπεζα να μην μπορούν ακόμα να την πουλήσουν. Αυτή ιδιαίτερα η επιχείρηση αποτελεί λυδία λίθο για την ενότητα εργατών-αγροτών-κτηνοτρόφων που μαζί με την παραγωγή κοτόπουλου αποτελεί την παραγωγική βάση της περιοχής μας. Ή διευρύνεται η συμμαχία και αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά ή τελειώνει οριστικά ο πρωτογενής τομέας της παραγωγής.
Από την ημέρα συγκρότησης των περιφ. και δημ. Συμβουλίων οι εκλεγμένοι σύντροφοί μας δίνουν τη μάχη τους σ’ αυτά τα όργανα γνωρίζοντας τους συσχετισμούς, για την αποτροπή των επιπτώσεων από την εφαρμογή του Καλλικράτη ανεβάζοντας το κύρος των παρατάξεων μας σε δυνάμεις έξω από εμάς.
Πέρα απ’ τα όργανα αυτά οι σύντροφοί μας συμμετείχαν στους αγώνες των εργαζομένων του Ατλάντικ, στους αγώνες των κτηνοτρόφων και στους απολυμένους του Δήμου. Επίσης παρακολούθησαν με περιοδείες και παρεμβάσεις τα προβλήματα που δημιούργησαν οι βροχές και οι κατολισθήσεις. Έδωσαν τη μάχη για το Σ/Ν για τη λίμνη και το περιβάλλον (NATURA) και για το ΧΥΤΑ. Καθημερινά οι προτάσεις μας αλλά και ορισμένες επεξεργασμένες θέσεις μας βοηθούν να αναπτύξουμε παραπέρα τους δεσμούς μας με την κοινωνία. Η αγωνία μας είναι πως καλύτερα θα τους βοηθήσουμε και πως καλύτερα θα αξιοποιήσουμε αυτές τις θέσεις που κατέχουν ώστε να καλυτερεύουμε τη θέση μας στο μαζικό κίνημα, στους αγώνες, αλλά και στην ποιοτική αλλαγή των χαρακτηριστικών του κινήματος και των εργατών. Η πολιτική τους στάση, το ήθος τους και το κύρος τους πάει μαζί με την πολιτική, το ήθος και το κύρος όλης της παράταξης.
Μέχρι σήμερα πρέπει να τονίσουμε ότι οι δύο σύντροφοι έδωσαν τη μάχη και στα αστικά όργανα και έξω στο μαζικό κίνημα. Η δράση του περιφερειακού μας συμβούλου περιορίστηκε μόνο στα πλαίσια του Νομού εκτός από τη συμμετοχή του στις συσκέψεις των αγροτών στη Γλυκή Θεσπρωτίας και στη σύσκεψη της επιτροπής αγώνα της Πάργας για τον αγωγό φυσικού αερίου. Ο συντονισμός με τους συντρόφους και το κίνημα των άλλων νομών δεν είναι δική του ευθύνη αλλά όλων μας. Ωστόσο στο επόμενο περιφερειακό και δημοτικό συμβούλιο οι σύντροφοί μας να βάλουν ζήτημα της συμμετοχής των ΑΒΑΚΣ και της βάσης του Άκτιου στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ για τη Λιβύη.
Εμείς σήμερα πρέπει να πάρουμε μέτρα ώστε να γίνει πράξη η προηγούμενη απόφαση της Συνέλευσης με την οποία καλούσαμε τους συντρόφους να δημιουργήσουν επιτροπές κατά Δήμο ή και χωριό ή και συνοικία που θα ενισχύουν αυτή τη σχέση με το συντονιστικό και τους εκλεγμένους συντρόφους για την παραπέρα ανάπτυξη του κινήματος και της παράταξης.
Στόχος μας είναι να γίνουν οι επιτροπές αυτές στην αρχή «άτυπα» όργανα, εκλεγμένα στην πορεία από τους κατοίκους των Δήμων – χωριών, για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που δημιούργησαν οι Καλλικρατικοί Δήμοι οι οποίοι παρουσιάζουν εικόνα διάλυσης όσον αφορά στα προβλήματα των κατοίκων. Οι Καλλικρατικοί δήμοι δείχνουν περισσό ζήλο για το πώς θα εισπράττουν τέλη, φόρους κλπ, στέλνοντας τους κατοίκους να πληρώνουν στις τράπεζες και στα ταχυδρομεία. Σοβαρό επίσης πρόβλημα είναι το «έναντι» και το εκκαθαριστικό της ΔΕΗ που γονατίζουν εργατικές οικογένειες και αγρότες, άνεργους της πόλης και των χωριών.
Τις αμέσως επόμενες μέρες θα συγκεκριμενοποιήσουμε τις δράσεις μας στην περιοχή καταλήγοντας στις μορφές που θα αξιοποιήσουμε για το σοβαρότατο πρόβλημα της ανεργίας και των επιπτώσεων που αυτή έχει. Επίσης άμεσες ενέργειες χρειάζεται αυτό που το προηγούμενο διάστημα διαπιστώναμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης και του λαού βρίσκεται στην πείνα και στην εξαθλίωση. Η οργάνωση καμπάνιας και οι παρεμβάσεις μας θα έχουν ως στόχο να μην πεινάσει ο λαός της Περιοχής μετά και τα νέα μέτρα που έρχονται στις 25 Μαρτίου από την Κυβέρνηση και την Ε.Ε.
Άμεση παρέμβαση απαιτείται στην απόφαση της Κυβέρνησης για τις συγχωνεύσεις και κατάργηση σχολικών μονάδων.
Εξ’ ίσου σημαντικό στην πόλη μας είναι το ζήτημα της απλήρωτης εργασίας από επιχειρήσεις οι οποίες είναι επιδοτούμενες από το κράτος και για τις εγκαταστάσεις αλλά και για τους εργαζόμενους (βλέπε ΒΙΚΗ), που οι επιχειρηματίες δεν πληρώνουν δεδουλευμένα και όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται δεν εμφανίζονται ούτε στις επιθεωρήσεις εργασίας.
Ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας είναι η παρέμβαση των συντρόφων στο ΕΚΙ για σύσκεψη όλων των φορέων στις 16 Μάρτη, μετά τη μεγάλη επιτυχία να προκηρυχθεί με ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του ΕΚΙ απεργία τοπική για τις 23 Μάρτη. Σοβαρή πίεση ασκήθηκε και στα άλλα Εργατικά Κέντρα της Ηπείρου για απεργία την ίδια ημέρα. Η άρνηση της συμμετοχής στη σύσκεψη βασικών φορέων όπως Εμπορικός Σύλλογος, Δημοτικά Συμβούλια δείχνει και την κατεύθυνση της αστικής τάξης στην πόλη μας να μη επιτευχθεί συμμαχία του εργατικού κινήματος με τα μικρομεσαία στρώματα.
Ιδιαίτερη βαρύτητα για μας αποκτά η σχέση του κινήματος της νεολαίας με το εργατικό κίνημα. Φαίνεται ότι ένα κομμάτι της κύρια στο Πανεπιστήμιο προσεγγίζει το εργατικό κίνημα χωρίς επιφυλάξεις θέτοντας κύρια πολιτικά ζητήματα στις κινητοποιήσεις ακριβώς επειδή τα όργανα των φοιτητών στις σχολές δεν αποτελούν πλέον κυρίαρχα όργανα αποφάσεων με συνελεύσεις και ψηφίσματα, αλλά από επιτροπές αγώνα επειδή και οι άλλες πολιτικές νεολαίες κύρια η ΚΝΕ σαμποτάρει τις συνελεύσεις των συλλόγων στο Πανεπιστήμιο. Η επιμονή των συντρόφων μας στις αποφάσεις των Συνελεύσεων των Συλλόγων θα είναι η καλύτερη συνεισφορά στην ένταξη των φοιτητών στο εργατικό κίνημα.
Ωστόσο το κομμάτι της εργατικής νεολαίας που μπήκε στην παραγωγή ή είναι άνεργο ή ετεροαπασχολείται είναι η μεγαλύτερη πληγή, επειδή αντιλαμβάνεται ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και η κομματικοποίηση των συνδικάτων δεν έχει να τους προσφέρει καμία διέξοδο στα προβλήματά τους.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν βασικά στοιχεία συγκρότησης και έκφρασης ενός εργατικού και κοινωνικού μετώπου ικανού να αποκτήσει χαρακτηριστικά πολιτικού μετώπου για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.
Τα δέκα σημεία της διακήρυξής μας σαν ΑΡΠΗ είναι οι ελάχιστες προϋποθέσεις για τη συγκρότηση εργατο-αγροτικού μετώπου και ταυτόχρονα μίνιμουμ προϋποθέσεις για την συγκρότηση πολιτικού μετώπου για την ανατροπή της κυβέρνησης. Η διαλεκτική προσέγγιση του εργατικού και του πολιτικού μετώπου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την συζήτησή μας και για την παραπέρα πορεία της δράσης μας.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Ένα σοβαρό κομμάτι σήμερα των εργαζομένων του νομού μας ακουμπάει πάνω στις προτάσεις μας, βλέπει στο πρόσωπο των συντρόφων μια άλλη ποιότητα, ένα άλλο ήθος και μια ανιδιοτέλεια στη δράση μας και ζητάει ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι του νομού. Ζητάει να δίνουμε απαντήσεις, να κάνουμε προτάσεις σε όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας και εδώ φαίνονται περισσότερο οι αδυναμίες μας όσον αφορά στην αξιοποίηση όλων των συντρόφων μας για τη διεύρυνση των παρατάξεων από ανθρώπους που έχουν γνώση και πείρα σε τομείς που δεν καλύπτουμε (βλέπε Τουρισμός) και που μπορούν να συμμετέχουν και να βοηθήσουν σημαντικά. Τα γραφείο τύπου έχει μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που του αναθέσαμε μέχρι τώρα ώστε να μπορεί να απαντάει σε ζητήματα επίκαιρα σε επίκαιρο χρόνο. Μέχρι σήμερα έχουμε μια κάποια πρόσβαση στα ΜΜΕ και πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε για την προβολή των θέσεων μας.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Στην αρχή του κειμένου μιλήσαμε για την προσπάθεια φασιστικοποίησης της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Οι υπαρκτές διαφορές στα εισοδήματα τμημάτων των εργαζομένων κύρια στον ευρύτερο δημόσιο τομέα σε σχέση με τον ιδιωτικό, ένα καλοπληρωμένο προσωπικό της αστικής τάξης σε διάφορους τομείς και υπηρεσίες του κράτους δημιουργεί προϋποθέσεις ώστε η αντιπαλότητα επαγγελματικών ομάδων να είναι κυρίαρχο στοιχείο για τη διάσπαση του κινήματος και αποπροσανατολισμός του, που σημαίνει ότι χρειάζεται να προβάλουμε το κυρίαρχο στο που πάνε τα λεφτά και στο όχι «μαζί τα φάγαμε». Αυτές οι έντεχνες προσπάθειες διάσπασης οδηγούν ένα κομμάτι της κοινωνίας να υιοθετεί απόψεις φασιστικές ώστε να φτάνουν οι εργαζόμενοι να μη διεκδικούν τα κλεμμένα από τους καπιταλιστές αλλά να ζητάνε να μοιραστούν τη φτώχεια τους με αυτούς που παίρνουν μεγαλύτερο μισθό. Αυτό συμβαίνει με τους απολυμένους των Δήμων, παλαιότερα με τους stage, με τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ κλπ.
Ακόμα πιο έντονο είναι το πρόβλημα με τους μετανάστες κύρια στην Ηγουμενίτσα που οι σύντροφοι μιλάνε για πόλεμο μεταξύ κατοίκων-μεταναστών-μεταξύ των μεταναστών και πάει λέγοντας χωρίς να μπορούμε ούτε εμείς να έχουμε θέση επί του συγκεκριμένου προβλήματος πέρα από το γενικότερο της συνολικής μεταναστευτικής πολιτικής.
Ο ρατσισμός είναι ήδη γεγονός. Η αντιμετώπισή του είναι στοιχείο συνολικής πάλης του εργατικού κινήματος, που πρέπει να συνδεθεί με τα αντιρατσιστικά κινήματα που υπάρχουν και κινητοποιούνται.
Κλείνοντας θα μπορούσαμε να πούμε πως η εμπειρία που καταγράφεται στην εισήγηση να αποτελέσει βάση συζήτησης για τους συντρόφους των άλλων Νομών ώστε να βοηθήσουν με τις τοποθετήσεις τους στη Συνέλευση να ολοκληρώσουμε μια γενική άποψη για την Περιοχή και τον καλύτερο συντονισμό από δω και στο εξής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου