Και όπως ήταν φυσικό το ρυθμιστικό μπήκε στην προεκλογική ατζέντα για να κλείσει το μάτι στα διάφορα μικροαστικά, μεσοαστικά και μεγαλοαστικά συμφέροντα που ονειρεύονται να οικοδομήσουν τα πάντα, ακόμη και τη Λίμνη…
Δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα πράξει η σημερινή κυβέρνηση της «πράσινης» ανάπτυξης, αν και νομίζουμε πως θα κινηθούν με τακτ στην λογική του επίσης οικολόγου Σ. Καλογιάννη. Σίγουρα η οικονομική κρίση τους αποθαρρύνει λίγο από το να δοκιμάσουν δραστικά μέτρα, αλλά από την άλλη πάντα η γη και η οικοδομή παραμένουν μια επένδυση, πιο σίγουρη από τα ρέπος και τις μετοχές. Πόσο μάλλον αν εντάσσονται στο σχέδιο πόλης…
Ποιος θυμάται αλήθεια τη Β΄ φάση του Ρυθμιστικού Σχεδίου του Λεκανοπεδίου Ιωαννίνων; Ενός σχεδίου που διακατέχονταν από την ιδέα της ενδυνάμωσης της στρατηγικής θέσης της περιοχής στο ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον της Ε.Ε. Μιας θέσης που στα πλαίσια του μνημονίου και του Καλλικράτη αναβαθμίζεται κι άλλο. Ανεξάρτητα από την τελική μορφή του, το Ρυθμιστικό θα στοχεύει στην περαιτέρω ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» της τοπικής οικονομίας, σε μια αγορά εκτεταμένη σε διαπεριφερειακό (εθνικό) και διακρατικό επίπεδο. Θα στοχεύει στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής, δηλαδή της γεωπολιτικής της θέσης, της αστικότητας, των εκπαιδευτικών, κοινωνικών και διοικητικών της υποδομών και του πλούσιου φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντός της.
Άραγε η κρίση αποδυναμώνει το διεθνή ρόλο που καλούνταν να παίξουν τα Γιάννενα ως πόλη στα Δυτικά Βαλκάνια και τον Αδριατικό διάδρομο, υποστηρίζοντας τους νέους μεγάλους οδικούς διευρωπαϊκούς άξονες, τον οδικό άξονα Ε65 και τον ενεργειακό άξονα του φυσικού αερίου προς Ιταλία; Μήπως αντίθετα η καταστροφή των μικρών και μεσαίων κεφαλαίων μεταμορφώνει σε Ελντοράντο την περιοχή για τα πλέον επιθετικά ξένα και Ελληνικά κεφάλαια;
Μήπως λοιπόν τα συμφέροντα του κεφαλαίου απαιτούν ένα Ρυθμιστικό που όπως το προηγούμενο θα στρέφεται ενάντια στις λαϊκές και εργατικές ανάγκες; Τι μπορούμε να περιμένουμε όταν έχουμε να κάνουμε με μια άκρως επικίνδυνη και κυνική κυβέρνηση που ξέρουμε πια πως άλλα λέει και άλλα κάνει; Και αυτό αφορά και τους τοπικούς αντιπροσώπους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τον υποψήφιο περιφερειάρχη Β. Αργύρη, τον υποψήφιο Δήμαρχο Φ. Φίλιο, αλλά και το Ν. Γκόντα , τον Αλ. Καχριμάνη και τον Σ. Καλογιάννη.
Ας μην ξεχνάμε πως για το Ρυθμιστικό σχέδιο αντέδρασαν και οι ίδιοι οι συντάκτες του, οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν ότι έγινε παραποίηση της μελέτης που υπέβαλλαν στην Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ σε καίρια και σημαντικά σημεία (για το Μάτσικα, για την περιοχή του οικισμού Άμμου, για την επέκταση από το Παραλίμνιο Ψυχαγωγικό Κέντρο μέχρι την Γεωργική Σχολή και για την οδό Γεννηματά).
Έχουμε εδώ και πολύ καιρό διαμορφώσει την αντίληψη πως η αναπτυξιακή πορεία της περιοχής μελέτης, η παραγωγή του χώρου και των προβλημάτων του καθορίζεται από την δύναμη των οικονομικών παραγόντων καθώς και από τις καθοριστικές παραλείψεις (;;;) των διαχειριστών της κεντρικής και τοπικής εξουσίας.
Ο όποιος εξορθολογισμός της ανάπτυξης και οι περιβαλλοντικές παράμετροι που επιχειρήθηκαν να εισαχθούν στο προηγούμενο Ρυθμιστικό Σχέδιο και πιθανόν και εμφανιστούν και σε ένα νέο, μοιάζουν με ευχολόγια και στέκονται μετέωρες μπροστά σε ισχυρές τάσεις, τετελεσμένες καταστάσεις, κεντρικές πολιτικές επιλογές, απροθυμίες, τοπικούς ανταγωνισμούς και άνωθεν επιβολές. Έτσι θα συνεχιστεί η τσιμεντοποίηση, η ανεξέλεγκτη δόμηση και τελικά η υποβάθμιση του περιβάλλοντος.
Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Μέχρι πρόσφατα η έγγειος ιδιοκτησία ως μέσον, η παραγωγή κατοικίας ως οικονομική δραστηριότητα και η κατοικία ως επένδυση αποτέλεσαν την ατμομηχανή της οικονομίας της περιοχής. Συνιστώντας την ουσία της αστικοποίησης, καθώς το ελληνικό κράτος ποτέ δεν επένδυσε στην οργανωμένη δόμηση, ο τομέας αυτός καλύφθηκε από ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Από την δική μας πλευρά εμείς συνεχίζουμε να προτείνουμε:
Ø Να γίνει καθορισμός οικιστικών υποδοχέων χωρικά και χρονικά ιεραρχημένων και πολεοδομικά ενεργών. Στην έκταση του Ρυθμιστικού (ΛΑΠ) θα έπρεπε να προγραμματισθεί ένα ενιαίο σχέδιο οργάνωσης ζωνών χωροθέτησης κατοικίας και ζωνών προστασίας του περιβάλλοντος, όπως γίνεται επί παραδείγματι για τις παραγωγικές δραστηριότητες, στη βάση του οποίου να προχωρήσουν στη συνέχεια τα ΓΠΣ.
Ø Να περιέλθουν σε δημόσια κτήση όλες οι κρίσιμες οικολογικά περιοχές, να αποδοθούν σε δημόσια χρήση και έλεγχο όλοι οι αδόμητοι χώροι που περιλαμβάνουν στρατόπεδα, ιδιοκτησίες δημόσιων οργανισμών και οργανισμών κοινής ωφέλειας και να επανακτηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας όσων εκτάσεων ιδιωτικοποιήθηκαν. Μόνο η επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα και η αυστηρή και αποτελεσματική προστασία του πρασίνου και των ανοιχτών χώρων θα φέρει αποτελέσματα στη φυσιογνωμία της πόλης και στο βιοτικό επίπεδο των κατοίκων.
Ø Όσον αφορά στις μεταφορές πρέπει να περιορισθεί η χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου. Θεωρούμε ότι για τις εντός λεκανοπεδίου μετακινήσεις, η δημόσια επένδυση και εκμετάλλευση με χαμηλό κοινωνικό κόστος συνδυασμένων ΜΜΜ (λεωφορεία και τραμ) θα άρει την κυκλοφοριακή συμφόρηση και τον γεωγραφικό και χρονικό κορεσμό του υφιστάμενου οδικού δικτύου. Μέσα στην «συμπαγή πόλη» να δημιουργηθούν περιφερειακά parking που να δέχονται τον όγκο των αυτοκινήτων και στη συνέχεια να γίνονται οι μετακινήσεις με τα ΜΜΜ. Επίσης συνεχίζουμε να απαιτούμε τη δημιουργία πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων που δεν θα δημιουργούνται σημειακά, αλλά θα αποτελέσουν ένα οργανωμένο δίκτυο για την μετακίνηση πεζών και ποδηλάτων.
Ιωάννινα 22/10/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου