Υποψήφιος περιφερειάρχης με την Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο, είναι ο Νίκος Ζήκος. Είναι 59 ετών, υπάλληλος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πρόεδρος του συλλόγου διοικητικών υπαλλήλων. Είναι επίσης κτηνοτρόφος, με πρωτοπόρα δράση σε όλα τα κινήματα που έχουν εξελιχθεί στην Ήπειρο το προηγούμενο διάστημα. Έχει διατελέσει νομαρχιακός σύμβουλος Ιωαννίνων με τη Νομαρχιακή Αγωνιστική Ενότητα.
Από που έρχεται και προς τα που βαδίζει η Αριστερή Παρέμβαση;
Ποιές δυνάμεις και ποιές διαδικασίες τη συγκρότησαν;
Η Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο και το ψηφοδέλτιό της δεν είναι σημερινές καταστάσεις. Είναι απόρροια όσων έχουν γίνει στην περιοχή όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είμαστε άνθρωποι που συναντηθήκαμε στους εργατικούς, αγροτικούς, νεολαιίστικους και γενικότερα σε όλους αγώνες, που συζητήσαμε και κάναμε το βήμα.
Η περίοδος πρόβαλε και ερωτήματα, ειδικά μετά τα μέτρα που επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα.
Σίγουρα. Ειδικά η τελευταία συγκυρία των κυβερνητικών μέτρων που δεν αφήνουν καμία ελπίδα στους εργαζόμενους ούτε να πάρουν σύνταξη αλλά ούτε και να ζήσουν πριν από αυτή, έκαναν απαραίτητη προϋπόθεση να συναντηθούμε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρεθήκαμε, αλλά και ακόμη περισσότεροι και να να αντιπαρέλθουμε αυτή την πολιτική. Ούτως ή άλλως τα μέτρα δεν σταματούν εδώ, ας μην έχουμε αυταπάτες. Έρχονται και άλλα για να βάλουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία ακόμη περισσότερο στο περιθώριο.
Η προσπάθεια συνένωσε αρκετές πρωτοβουλίες που γεννήθηκαν και έδρασαν στην Ήπειρο τα προηγούμενα χρόνια.
Ναι, ουσιαστικά απέναντι στην αιρετή περιφέρεια, κάτι πρωτόγνωρο λόγω Καλλικράτη, βρεθήκαμε και "διανομαρχιακά" και διευρυμένα. Συναντηθήκαμε με άλλους συναγωνιστές από την υπόλοιπη Ήπειρο και κάναμε τοπικές συσκέψεις, κάναμε τρεις συνελεύσεις στα Γιάννενα με ευρεία συμμετοχή από όλους τους νομούς, ορίσαμε συντονιστική επιτροπή και κάναμε πολλές συνεδριάσεις για να καταλήξουμε τη διακήρυξή μας. Αυτό ευοδώθηκε τελικά στις 2 Αυγούστου οπότε και το εγχείρημα πήρε σάρκα, οστά και όνομα.
Ένα από αυτά τα κινηματικά πεδία είναι και η ¨Δωδώνη". Δεν χρειαζόταν η κρίση όμως για να φτάσει στα όρια της πώλησης.
Η "Δωδώνη" όλοι το δέχονται ότι είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στον οποίο στηρίζεται η οικονομία όλης της Ηπείρου. Έχει μπει εδώ και χρόνια στο μάτι των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου, γιατί δεν μπορούν να αφήσουνε μια κερδοφόρα επιχείρηση να έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά. Σήμερα όμως, δεν φτάνει να απαιτήσουμε να παραμείνει η ¨Δωδώνη" ως έχει. Πρέπει αντίθετα να βαθύνουμε το πράγμα και να δούμε πώς όλες οι συνεταιριστικές οργανώσεις της περιοχής θα μπορέσουν να φτιαξουν ένα οικοδόμημα που θα μπορέσει τελικά και να συγκεντρώσει όλη την παραγωγή της περιοχής και να τη διοχετεύσει παντού γιατί σήμερα, κακά τα ψέματα, στα σούπερ μάρκετ βρίσκονται ξένα προϊόντα και τα δικά μας τα θάβουμε στις χωματερές. Αν υπήρχε ένα τέτοιο εισόδημα στην Ελλάδα, δεν θα τολμούσε κανείς να μιλήσει για τέτοιο εξωτερικό χρέος σήμερα, αφού θα κάλυπτε τα 300 δις που λένε ότι χρωστάμε. Με τον "Καλλικράτη" ανοίγουν ακόμη περισσότερο το δρόμο για τη διείσδυση των πολυεθνικών κεφαλαίων σε τοπικό επίπεδο, ανοίγοντας και την τελευταία "χαραμάδα" που διευκολύνει αυτή την κατάσταση. Γι αυτό πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή την πολιτική, να
δούμε την ανασυγκρότηση όλης της παραγωγής στην Ήπειρο, γιατί διαθέτει πολύ μεγάλο πλούτο η περιοχή. Πρέπει να έχει εργασία όλος ο κόσμος και να οργανωθεί έτσι η παραγωγή ώστε να υπάρχουν χρήματα και για παιδεία, υγεία, πολιτισμό.
Είναι μια προσπάθεια που ξεπερνάει τα πολιτικά όρια της "καλλικρατικής" αυτοδιοίκησης όμως...
Πέραν της συγκυρίας της ελληνικής και της παγκόσμιας, είναι αναγκαίο να προκύπτουν τέτοιες πρωτοβουλίες παντού. Οι συγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις φαίνεται ότι δεν μπορούν να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική. Είναι λοιπόν απαραίτητη προϋπόθεση όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον να συσπειρωθούν, να βρεθούν σε κοινούς μετωπικούς σχηματισμούς με αμεσοδημοκρατικούς όρους και διαδικασίες για να σταθούν απέναντι σε αυτές τις πολιτικές.
Εκλογές "τοπικές" και "χαλαρής ψήφου" ή μια πιο κεντρική πολιτική επιλογή στις 7 Νοεμβρίου;
Ας μη γελιόμαστε, αυτές οι εκλογές όπως του Νοεμβρίου, έχουν χάσει κάθε αυτοδιοικητικό χαρακτήρα, ακόμη και τον απειροελάχιστο που τους είχε αφήσει ο "Καποδίστριας". Οπότε πλέον συζητάμε για τοπικές εκλογές με κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα, είτε σε δήμο, είτε σε περιφέρεια. Να μην πάμε και παραπέρα, γιατί θα βρούμε την ίδια την κυβέρνηση να λέει "ξεχάστε τα λεφτά που παίρνανε οι δήμοι". Δεν τους έχει δώσει λεφτά που τους οφείλει ήδη εδώ και χρόνια, αλλά τώρα το λέει και καθαρά. "Βάλτε το χέρι στην τσέπη", δήλωση που απευθύνεται σε κάθε μικροεπαγγελματία, εργαζόμενο, αγρότη που θα πρέπει να επωμιστεί τα πάντα. Τώρα, η κυβέρνηση φορτώνει στους ήδη χρεοκοπημένους δήμους και την Υγεία, την Πρόνοια και την Παιδεία. Φανταστείτε ότι πριν από δέκα χρόνια λέγαμε ότι η μεταφορά των παιδικών σταθμών στην τοπική αυτοδιοίκηση θα είναι καταστροφική για τις δομές και τώρα, έχουμε δυστυχώς επιβεβαιωθεί 100%. Οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι, τα παιδιά μένουν εκτός, οι δήμοι ζητούν επιπλέον τροφεία από τους γονείς.
Ποια Αριστερά αναζητάει η Αριστερή Παρέμβαση;
Η Αριστερή Παρέμβαση δεν αναζητάει μόνο, είναι κομμάτι αυτής της Αριστεράς. Αυτής που συνθέτουν οι ανυπότακτες μάχιμες εργατικές αριστερές φωνές που θέλουν να εκφραστεί η αμφισβήτηση και η λαϊκή οργή σε μια αντιδιαχειριστική λογική. Βλέπουμε ότι ειδικά στις φετινές εκλογές, ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ γίνονται «δωρητής αίματος» στο μπλοκ εξουσίας, ντόπιας και μη. Στα Γιάννενα, λίγες μέρες μετά την απόφαση για αυτόνομη κάθοδο στο δήμο, στέλεχος του ΣΥΝ έλεγε «τι δουλειά έχει το μνημόνιο με τις τοπικες εκλογές;». Επίσης, δεν υπάρχει διέξοδος με τις ιδεολογικές επιλογές τύπου ΠΑΜΕ, με τις «σκληρά κομματικές» υποψηφιότητες και τη διάσπαση ουσιαστικά της εργατικής τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου