ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΙΝΕΙ Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ
Οι δημόσιοι χώροι στην πόλη μας όπως άλλωστε και οι δημοτικές επιχειρήσεις την προηγούμενη εικοσαετία έπεσαν θύματα μίας συγκεκριμένης πολιτικής. Είναι η ιδία πολιτική για την οποία η απερχόμενη δημοτική αρχή περηφανεύεται σήμερα αυτή των μεγάλων έργων. Ας μην γελιόμαστε όμως, δεν ξεκίνησαν όλα από την δημαρχία του κ.Γκόντα. Το τρίπτυχο εγκαταλείπουμε, απαξιώνουμε, πουλάμε εφαρμόζεται στους δημόσιους χώρους της πόλης μας για δεκαετίες με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την ΟΑΣΗ και το ΞΕΝΙΑ. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Ένα ερείπιο στο κέντρο της πόλης αποκομμένο από την πλατεία, ως αποτέλεσμα της ταράτσας ενός πάρκινκ, εκεί που κάποτε υπήρχε πλατεία, και ένα αρχιτεκτονικό τερατούργημα ιδιωτικής κερδοφορίας στη θέση ενός δημόσιου έργου εγνωσμένης αξίας.
Αυτή ακριβώς την πολιτική, της ιδιωτικής κερδοφορίας, των ΣΔΙΤ και της γιγάντωσης της πόλης εξειδικεύει η μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ουσιαστικά μιλάμε για μια μεταφορά του μνημονίου στις κατά τόπους επαρχίες που φιλοδοξεί να δημιουργήσει ισχυρές διοικητικές ενότητες στην οποία θα μεταφερθούν πολλές αρμοδιότητες χωρίς τους ανάλογους πόρους. Αυτές οι οικονομίες κλίμακας προκειμένου να επιβιώσουν θα οδηγήσουν σε μία ακραία καπιταλιστική διαχείριση, δηλαδή στο ξεπούλημα των τελευταίων δημόσιων χώρων και στην αύξηση των τελών.
Σε σχέση με τις πεζοδρομήσεις ας μην ξεχνάμε ότι γίναμε μάρτυρες μιας ρυθμιστικής μεταρρύθμισης στην οποία εναντιώθηκαν μέχρι και μελετητές οι οποίοι την συνέταξαν διαμαρτυρόμενοι για την παραποίηση των στοιχείων. Η αποφυγή μεγάλων κυκλοφοριακών παρεμβάσεων προς όφελος των πεζών είναι εμφανής. Η εύνοια της επιχειρηματικότητας εις βάρος του πρασίνου επίσης. Προτεραιότητα πλέον είναι η πολεοδομική επέκταση της πόλης και η περεταίρω επιβάρυνση των κατοίκων της.
Απέναντι σε όλα αυτά η μόνη λύση είναι να παρέλθουν σε δημόσια χρήση και έλεγχο οι κρίσιμες οικολογικά περιοχές, όλοι οι δημόσιοι χώροι όπως π.χ. το στρατόπεδο του Βελισαρίου για το οποίο υπάρχει πρόβλεψη για πάρκο η οποία έμμεινε στα χαρτιά. Ταυτόχρονα θα πρέπει να επεκταθεί ο δημόσιος χαρακτήρας όσων χώρων καταστράφηκαν από την λογική της ιδιωτικοποίησης όπως η ΟΑΣΗ. Μονάχα αυτό και η προστασία του πρασίνου μπορεί να φέρει αποτελέσματα στη φυσιογνωμία της πόλης και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της.
Η δική μας πρόταση δεν απευθύνεται στην κυβέρνηση-στην όποια κυβέρνηση- για την υλοποίηση ή στις όποιες κοινοβουλευτικές διαδικασίες για να την υιοθετήσουν. Πρώτα απ’ όλα απευθύνεται στο κίνημα, στον κόσμο της εργασίας και της Αριστεράς, για να τη διεκδικήσει, να αντισταθεί για αυτή, να την επιβάλλει. Καλούμε τους κατοίκους της πόλης να δημιουργήσουν επιτροπές αγώνων και συμβούλια γειτονιών για ανακτήσουμε μαζί την πόλη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου